Geert Wilders

Politicus Geert Wilders was vandaag in Leeuwarden: hij zou een rondje over de vrijdagmarkt lopen. Dat leek Maarten en mij een leuk uitje, dus we liepen er even heen.

Wilders was net aangekomen in een geblindeerde bus. Er liep een groepje bewakers met oortelefoontjes om hem heen, een van hen met een ding dat op een koffer leek, maar een uitrolbaar kogelvrij schuttinkje was. Tenminste, iemand vertelde me dat.

Studenten deelden folders, pennen en stickers uit. Hun jasjes met 'Nederland Moet Blijven!' achterop waren spierwit, de paraplu die boven Wilders op ging had alle kleuren van de regenboog. Dat zal wel een politieke boodschap zijn: we houden het zelf liefst wit, maar is er zwaar weer op komst, dan kunnen we alle kleuren gebruiken. En tenslotte was er veel politie. ,,Bij het voetbal kest geen politie krije'', klaagde een Leeuwarder, ,,en hier lopen er wel honderd.''

++++

Een donkere mevrouw met een giebelende dochter in haar kielzog vroeg Wilders een handtekening.

,,Bent u een fan van Wilders?'' vroeg ik haar.

Ze knikte, maar zei erbij dat ze niet zo goed Nederlands sprak. Ik kon beter met haar dochter spreken. Die begon nu pas echt te giebelen, zodat ik het met moeder bleef proberen.

,,Gaat u ook op hem stemmen?''

Ze keek twijfelend.

,,Hij heeft wel mooi haar'', hielp ik haar op weg, hoewel ik zijn haar helemaal niet mooi vindt.

,,Ja'', beaamde ze. ,,En hij is ook lekker dik!''

++++

Dat bezoek was verder niet veel: hij schudde overal handen met markthandelaren en mensen konden vrijuit tegen hem mopperen over Europa en dat het met de Euro allemaal zo duur is geworden.

,,Vindt u het een mooie man'', vroeg ik aan een ferm opgemaakte en stevig naar eau de cologne geurende dame, die achter Wilders aanliep.

,,Hij heeft gewoon wat'', vond ze. ,,Iets mysterieus. Maar ja, hij moet niets van vrouwen hebben.''

,,Hij is getrouwd hoor'', lichtte ik haar in.

,,Is hij getrouwd?'', herhaalde ze verbaasd. ,,Dat had ik nooit gedacht.''

++++

De stroopwafeltent liep hij zo voorbij - ik niet - maar elke kaasboer kreeg van hem een hand.

,,Ik vind het leuk dat ik hier ben'', zei hij dan. ,,Doet u goede zaken vandaag?''

,,Ja best'', zei Henk van der Meulen van kaashandel Van Dijk en Van der Woude (of zo). ,,Wilt u een stukje kaas?''

,,Graag'', zei Wilders.

,,Wat vindt u lekker?''

,,Jong'', zei Wilders.

,,U houdt van jong'', herhaalde Van der Meulen en het klonk of hij een grap maakte. Hij sneed een flinke brok af: ,,ja, het komt op televisie''. Hij voegde toe dat hij de beveiligingsmensen niet zo'n stuk ging geven, ,,want dan ben ik door mijn voorraad heen.''

++++

Terwijl allerlei anderen handtekeningen vroegen omdat ze hem van tv kenden, keken twee Friese meisjes wat verbaasd naar alle drukte.

,,Wie is die man?'', vroeg eentje mij.

,,Weet je dat niet?'', vroeg ik terug. ,,Kijk eens goed?''

,,Nee echt niet.''

,,Hij is uit de politiek'', hielp ik.

Ik liet haar de folder zien die ik net had gekregen, met zijn Mozartportretfoto erop. Het meisje schoot zo verschrikkelijk in de lach, dat het spuug haar uit de mond vloog.