CD

,,Moet je opletten'', zei Sjoerd voor we naar Sofia, de hoofdstad van Bulgarije, reden. ,,Er zijn een heleboel snelheidscontroles.''

En dat was ook zo. Werd Sjoerd op de heenweg maar een keer van de weg gezwaaid door een politieman, op de terugweg wel drie keer, en het had vier keer kunnen zijn als dat ene politieduo niet net een sigaretje had staan roken.

Maar Sjoerd heeft een nummerbord waar CD opstaat, corps diplomatique dus. Dan ben je diplomatiek onschendbaar, wat in de praktijk betekent dat je geen bekeuring krijgt. Een keer zwaaide een agent hem al verder terwijl hij net een stopbord had opgestoken: die had aan het nummerbord al gezien dat hier geen eer aan te behalen is.

De verkeersagenten van Bulgarije werken grondiger. Die laten hem uiteindelijk ook doorrijden, maar eerst moet hij stoppen, onze beide paspoorten geven en als Sjoerd en de agent een taal gemeenschappelijk hebben, krijgt hij er een vermanend woordje bij.

,,This is not Autobahn'', zei eentje bars.

,,Da, da'', zegt Sjoerd dan gedwee.

,,Drive slow, mister'', ried een ander aan, zwaaiend met de wijsvinger. ,,Drive slow!'' Daarna pas gaf hij onze paspoorten terug, met een welgemeend ,,Have a nice.''

Een keer had een agent, die tenslotte ook maar in het holst van de nacht in de vrieskou naast de weg staat met zo'n laserding, het niet door: hij had kennelijk niet op het nummerbord gelet. Sjoerd moest uitstappen, hij kreeg een hele speech in het Bulgaars over maximumsnelheden en dat die er niet voor niks zijn, waarschijnlijk.

,,Wat zei die?'', vroeg ik, toen Sjoerd weer instapte.

,,Ik heb geen idee'', zei hij. Hij had de man op het omslag van zijn paspoort gewezen, waar ook op staat dat bezitter dezes diplomaat is. We konden weer verder. Eventjes op de juiste snelheid, want dat gestopt worden de hele tijd gaat ook vervelen, maar na korte tijd alweer wat harder.