,,Ik heb geen haast meer'', hoorde ik een vrouw zeggen verderop in de trein van Leeuwarden naar Stavoren. Haar kon ik tussen de stoelen door net zien, ze sprak tegen mensen buiten mijn blikveld, een echtpaar zo te horen.
De trein was vrijwel leeg, voor me zat een vrouw die had vastgesteld dat het toilet op slot zat en die wist dat het dan de hele reis zo zou blijven.
,,Wij ook niet meer'', hoorden we het echtpaar antwoorden. De vrouw zonder haast vertelde dat ze 85 was, het echtpaar was 75. Het hoefde allemaal niet meer zo snel en dat was best plezierig, daar waren ze het over eens. ,,Maar als je de mensen tegenwoordig ziet, met die snelle fietsen'', zei het echtpaar. ,,Wat een stress.''
,,Wat moet je ook altijd op straat'', vulde de vrouw zonder haast aan. ,,Ik kan ook heel goed lekker thuis aan de thee met een heerlijk boekje.''
,,Ik ook!'', zei de vrouw van het echtpaar. ,,Maar mijn man heeft daar niet altijd zin in.''
,,Mannen hebben dat niet zo'', wist de vrouw zonder haast. ,,Die willen erop uit, vrouwen kunnen veel beter alleen zijn.''
,,En al die drukte in de stad'', ging het echtpaar door. ,,Dan is dit nog maar Leeuwarden. Moet je in Amsterdam kijken...''
,,Ik heb in Amsterdam gewoond'', zei de vrouw zonder haast. ,,Dat mis ik toch ook nog wel eens, die gezelligheid.''
,,Daar zijn nu veel buitenlanders'', zei de man van het echtpaar.
,,Dat zijn Néderlanders'', verbeterde de vrouw zonder haast, ineens fel klinkend. ,,Als ze in Nederland wonen zijn het gewoon Nederlanders net als u en ik. De enige buitenlanders dat zijn de toeristen.''
De man van het echtpaar mompelde iets - vermoedelijk over criminaliteit. De vrouw zonder haast onderstreepte nog eens dat zij in Amsterdam had gewoond, dat criminaliteit overal voorkomt en toen: ,,De echte grote criminelen, dat zijn Netanyahu, Rutte en Biden. Dát zijn de echte criminelen, maar die worden niet aangepakt. Moet je kijken wat er in de Gaza-strook gebeurt!''
,,Maar je moet ook kijken wie daar is begonnen'', wierp de man van het echtpaar tegen.
Dit gesprek leek een verrassende wending te nemen. De vrouw voor me stond op en pakte haar tas. ,,Hier heb ik geen zin in'', zei ze zacht tegen mij. ,,Dat wordt zometeen ruzie.'' Ze vertrok naar een andere coupé.
Het viel alles mee: het gesprek hield op. De vrouw zonder haast stapte uit in Workum. ,,Jim noch in hiele fijne dei yn Staveren'', zei ze tegen het echtpaar. Over criminaliteit of de Gaza-strook ging het niet meer.
