Niet eerder had ik op de Amelander veerboot een filmpremière meegemaakt, deze week was het zover met Ameland, de wal en het schip. Dat is een documentaire van Herman Zeilstra, waarvan de titel meteen de samenvatting is.
Geen rode loper, wel twee grote schermen in de benedensalon, een wethouder, twee oud-kapiteins, mensen van Rijkswaterstaat, Wagenborg, de Waddenvereniging en van Fryslân Dok, onder wie Annet Huisman (op de foto, Herman op de achtergrond). Zaterdag en zondag is hij op televisie.
Hij gaat, natuurlijk, over de veerverbinding, het baggeren, de plannen en alle voors en tegens. Zeilstra zet in een half uur de ingewikkelde zaak echt helder uiteen, met tussendoor mooie plaatjes van de boten en het Wad.
De opmerking die het meest bleef hangen - na afloop had iedereen het erover - maakt Ernst Lofvers van Rijkswaterstaat. Hij vertelt over de hoeveelheid slib die er voortdurend uit de vaargeul gebaggerd moet worden: ,,zes aanhangers vol per passagier''. Zoiets onthou je.
Net als de opmerking van oud-kapitein Gertjan Verbeek: ,,Holwert is gewoon gebeurd''. Met andere woorden: wat ze ook doen, andere boten, verkeersstromen scheiden, mateloos baggeren, over een paar jaar zit de boel daar dicht.
Ook goed om te weten: daar waar gebaggerd wordt, is het leven weg. Er is 35 hectare Wad (van de 300.000) ,,doodgebaggerd''.
Na de vertoning werd er door de bezoekers gestemd over de mogelijke oplossingen, zoals blijven doormodderen of een nieuwe, langere pier maken bij Ferwert. Die laatste kreeg een grote meerderheid van stemmen.
Tenslotte ging bijna iedereen weer terug naar de vaste wal. Ieder van ons sleepte in gedachten zes aanhangers vol waddenslib achter zich aan.
