In het Natuurmuseum van Ameland mocht ik donderdagavond de Canon van Ameland presenteren, die een trio van geschiedenisliefhebbende eilanders heeft samengesteld op basis van een brainstorm vier jaar geleden.
Maar eerst moest ik plassen.Op ooghoogte boven het urinoir hing een bijzondere sticker, een oproep in drie talen om de voeten niet in het toilet of in de wasbak te wassen. Hij hing hier overal, zag ik nu, ook op de toegangsdeur van het herentoilet.
Terug in de ontvangstruimte liet ik de foto ervan zien aan Mathilda, van de Amelander musea. ,,Dit heb ik nog nooit eerder op een herentoilet gezien'', zei ik. Ik heb mijn voeten nog nooit in een toilet gewassen en daar ook nooit de aandrang toe gevoeld.
,,Het hangt ook bij de dames hoor'', zei ze. ,,Het is vanwege het blotevoetenpad.'' Op de website van het museum wordt dat een 'belevingsroute' genoemd 'met diverse ondergronden en uitdagingen die maken dat je Ameland op heel bijzondere wijze kunt ervaren'.
Dat pad eindigt bij het museum en daar is ook een spoelbak voor iedereen die zojuist Ameland op bijzondere wijze heeft ervaren. Maar blijkbaar steken mensen hun voeten net zo lief in de plee. De regels worden hier met voeten getreden, kun je zeggen.