Vlakbij. Vandaar dat ik even ging kijken. Of even... het is als met een aquarium of een tv die aanstaat in een café zonder geluid. Je blijft ernaar kijken omdat er steeds iets gebeurt.
Op de verkeerstechnisch ingewikkelde hoek van de Pijlsteeg met de Grote Kerkstraat wees een vrijwilliger met een oranje hesje de fietsers de weg en voorkwam dat wandelaars zomaar het parcours overstaken.Veel van de toeschouwers op onze hoek hadden de tocht ook, en meer dan eens, gereden. Ze vertelden dat ongevraagd.
,,Je moet je elk jaar opnieuw inschrijven'', zei een vrouw. ,,Na zeven keer mag je automatisch meedoen. Maar toen ben ik gestopt. Eén keer reed ik hem op een gewone fiets. Dat is wel fijn hoor, dan zit je lekker rechtop.''
,,Ik reed hem twintig keer'', vertelde een man. ,,In Leeuwarden moesten we altijd over de Groeneweg, daar was de stempelpost ook. Dit is mooier zo.''
,,Ik heb hem dertig keer gereden'', vertelde een oud-collega. ,,De grootste verandering? In die tijd had je nog geen helmen, nu zijn ze verplicht. Een keer deed Van Agt ook mee. Mijn moeder heeft hem nog een pepermuntje gegeven.''