Het fantoom van de Koepelkerk

Organist Vincent Hensen - de man die elke vrijdag het carillon van het Leeuwarder stadhuis bespeelt - leverde zaterdag een marathonprestatie door in de Koepelkerk The Phantom of the Opera, een zwijgende film uit 1925, op het grote orgel in die voormalige kerk te begeleiden. 

Anderhalf uur muziek, vaak spannend en dreigend maar ook met grapjes, als de Marseillaise en Zoetjes gaan de paardenvoetjes. 

De film gaat over een mismaakte man die zich in de gewelven van de Parijse Opera schuilhoudt en verliefd is op een zangeres. 

Dat 'spook van de opera' wordt gespeeld door Lon Chaney, die zijn gezicht enorm raar kon vervormen en schminken: the man of a thousand faces, zeiden ze. 

Hoewel het er voor de leek best uitziet als de Opera van Parijs is het allemaal in de Amerikaanse studio's nagebouwd. Net als een paar jaar daarvoor de Notre Dame, voor The Hunchback of Notre Dame (de klokkenluider van de Notre Dame - wat is dat met die Parijse monumenten?), waar Lon Chaney ook de titelrol in heeft gespeeld.

Omdat kwart over acht de zon nog volop door de glas-in-loodramen van de Koepelkerk scheen (zie foto boven) had Hensen een voorprogramma met beroemde filmmelodieën. ,,Raad maar wat ze zijn'', zei hij voor hij in inwendige van het kerkorgel verdween. ,,Een prijs is er niet, maar u krijgt wel de eer.''

Hij begon - ik wist hem! - met When you wish upon a star, uit de Disneytekenfilm Pinocchio. Toen kwam iets swingends dat ik niet kon thuisbrengen. ,,Jungle Book!'', riep een man in een vrolijk shirt achter me. Oh, ja, natuurlijk.

Daarna weer iets dat ik niet wist. Dit ging niet best. ,,Aladdin'', zei een man rechts. ,,Hij wist dat'', voegde hij toe en wees op een jongere bezoeker. De volgende kwam eveneens uit Aladdin, A whole new world.

Vervolgens klonk Smile. ,,Nat King Cole!'', zei de man in het vrolijke shirt. ,,Op zich klopt dat'', zei ik betweterig. ,,Maar het is van Charlie Chaplin, voor zijn film Modern Times.'' 

Daarna Stardust. ,,Ook Nat King Cole!'', zei de man met het vrolijke shirt. En tenslotte Somewhere over the rainbow, waarvan iedereen weet dat het uit The Wizard of Oz komt.

In de pauze kwam de man met het vrolijke shirt een praatje maken. Hij heet Ivo, had in het Westen als predikant gewerkt en is nu weer terug in zijn geboortestad Leeuwarden. ,,Mijn vader floot altijd liedjes van Nat King Cole, ook als hij aan het werk was'', legde hij uit. ,,Vandaar dat ik dat herken. Mijn vader was vertegenwoordiger in verkeersborden.''