maandag 29 augustus 2016

George Washington, de vogels en ik

1: Generaal Washington

George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten, overleed al in 1731 en ik ben er nog steeds, maar dat hoeft een gezamenlijk kiekje niet in de weg te staan.

Hij was zondag bij de herdenking van de Battle of Long Island, ook wel de Battle of Brooklyn, 240 jaar eerder. De inkt op de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring van 4 juli 1776 was amper droog of de Britten kwamen verhaal halen. Een enorme vloot verzamelde zich bij New York, zodat in augustus dik 32.000 Britse soldaten klaar stonden om de opstandige kolonialen een lesje te leren.

Het leger van Washington was wel de helft kleiner, en nogal ongeorganiseerd. Het werd dan ook door de Britten in de pan gehakt. Zodat Washington besloot om er met het restant bij nacht, onder dekking van dichte mist, vandoor te gaan. Had hij dat niet gedaan, dan was het heel anders afgelopen.

Dat herdenken ze elk jaar op de prachtige, heuvelachtige Green-Wood begraafplaats in Brooklyn, waar het voor een deel ook echt is gebeurd en waar als herdenking een beeld staat van Pallas Athene. Dat kijkt recht naar het Vrijheidsbeeld, dat je in de verte tussen de bomen door kunt zien. Vanwege die twee beelden mag er tussenin niks hoogs gebouwd worden.

Er is een uitje voor het hele gezin van gemaakt, met acteurs in ouderwetse uniformen. Eentje liet me zijn enorme geweer met laadstok vasthouden: die dingen zijn best zwaar.

Er waren ook Engelsen te paard, in rode jassen. ,,No taxation without representation!'', riep een Amerikaan met een iPhone naar een van hen. Die had zich goed ingewerkt in zijn rol, want die legde uit hoe ze pas nog de Ieren op hun nummer hadden gezet, die ook zo dwars waren.

Op een afgezet veldje spelen ze met een man of twintig de slag na, de geweren doen het echt en het kanon ook, zodat overal baby's begonnen te huilen. Toen de eerste Engelsman neerviel, ging er een gejuich op, net voetbal. Ik hoopte dat het kleine jongetje, dat een Britse drummerboy voorstelde, eraan zou gaan, want ik was benieuwd of ze dan ook zouden juichen, maar zo dramatisch werd het allemaal niet.

Nadat de opstandige Amerikanen waren verslagen (toch een beetje gek, een slag herdenken die je hebt verloren) ging het in optocht achter een militair corps aan naar Battle Hill.

Daar werden vlaggen geplant, een historicus hield een verhaal, daarna een dominee, en we zongen met zijn allen het Amerikaanse volkslied. Ook beloofden we trouw aan de Amerikaanse vlag and all that it stands for. Het publiek applaudisseerde voor alle veteranen die er zaten.

Daarna was de herdenking afgelopen en kon ik met generaal Washington op de kiek. ,,Good luck with the rest of the battle, sir'', wenste ik hem toe, want hij had nog een paar jaar voor de boeg en zijn land heeft het nu ook niet makkelijk.

2: De parkieten

Meer geschiedenis:

In 1967 of 1968 werd er op Kennedy Airport een groot krat opengebroken (als we de film Goodfellas mogen geloven was dat in die tijd lopende-bandwerk voor de georganiseerde misdaad) waarin wijn uit Argentiniƫ zou zitten. Maar er zaten parkieten in, bestemd voor dierenwinkels.

Die vlogen ervandoor en trokken naar een paar parken. Er zijn pogingen gedaan om ze uit te roeien, maar op Green-Wood zitten er nog honderden in de bomen. Je hoort en ziet ze overal, het zijn vrij grote dieren, beetje grijzig. Vaders wijzen hun kinderen er voortdurend op. Ze eten besjes en stukken pizza, naar het schijnt.

Op de grote foto is het niet goed te zien, maar in het middelste torentje van het poortgebouw zit een reusachtig nest, het lijkt een klont van stokjes.

,,They are like condo's'', zei de man die mij erop wees. ,,They are all built on top of eachother.''