President, king en geheim agent

Vorige week was Our Nixon op tv, een fascinerende documentaire over president Richard Milhous Nixon die is samengesteld uit 8 millimeterfilmpjes van zijn medewerkers Bob Haldeman, John Ehrlichman en Dwight Chapin. Ook zijn er geluidsopnamen gebruikt van de tapes die Nixon zelf liet opnemen in het Oval Office.

De film is samengesteld door een documentairemaker die Penny Lane heet. Het is haar echte naam, vertelde ze twee jaar terug in Rotterdam. Dat vraagt iedereen haar altijd.

Nixon is de fascinerendste Amerikaanse president vind ik, misschien omdat Watergate het nieuws overheerste toen ik op de RHBS in Leeuwarden zat en je de namen Ehrlichman en Haldeman voortdurend hoorde. In die tijd kwam ook de film All the president's men uit. En ik was verslingerd  geraakt aan het satirische blad Mad, dat de draak stak met Nixon.

Er waren grammofoonplaten met Nixon's tapes - niet dat ik ze had, maar ze bestonden. Uit die tijd ken ik ook de uitdrukking expletive deleted - dat stond in de uitgeschreven versies van die White-Housetapes, op de plekken waar schuttingtaal was verwijderd. Het was een gevloek en getier van jewelste, want Nixon was een woedende, achterdochtige man.

In die tijd werd hij als een machtsmonster gezien. Dat is lang blijven hangen. ,,This man ruined the presidency", zei een verkoper van Barnes & Noble in Anchorage, toen ik daar een boek over Nixon kocht, in 2003.

Later, ver na zijn smadelijk aftreden, trok dat bij. Hij eindigde als zo'n eerbiedwaardige oud-politicus die vanuit een tuinstoel in de provincie wijze raad geeft.  Op de foto hiernaast (uit 1993) praat hij met Bill Clinton.

Vanaf Herbert Hoover hebben alle afgetreden Amerikaanse presidenten een Presidential Library, een soort ere-archief. In een paar daarvan ben ik geweest, maar nog nooit in die van Nixon, in Yorba Linda (Californië). Dat moet nodig een keer.

Wel was ik een keer met Douwe en Sjoerd in Graceland, het huis van Elvis Presley. Daar kocht ik een ansicht met Nixon en Elvis erop. Foto uit 1970.

Elvis had zichzelf als geheim agent aangeboden, met de volgende brief die hij vanuit een vlucht naar Washington had geschreven:

Geachte Mr. President.

Eerst wil ik mezelf graag voorstellen. Ik ben Elvis Presley en ik bewonder u en ik heb veel respect voor uw werk. Drie weken geleden sprak ik met vicepresident Spiro Agnew in Palm Springs en daar heb ik mijn zorgen over ons land geuit. De drugscultuur, de hippie-elementen, de SDS (een activistische studentenorganisatie), de Zwarte Panters, etc., zien mij niet als de vijand of zoals zij het noemen, de gevestigde orde. Ik noem dat Amerika, en I love it.

Sir, ik kan en wil het land van dienst zijn om het uit de problemen te helpen. Een ander motief heb ik niet, ik wil het land uit de problemen helpen. Dus ik hoef geen titel of een benoeming. Ik kan en zal meer meer goed doen als ik een Federal Agent at Large wordt, en ik zal het op mijn manier doen door mijn gesprekken met mensen van alle leeftijden. Ik ben in de eerste plaats een entertainer, maar alles wat ik nodig heb zijn federale geloofsbrieven. Ik zit in een vliegtuig met senator George Murphy en we hebben het uitgebreid over de problemen van het land gehad.

Sir, ik logeer in het  Washington Hotel, kamer 505-506-507. Ik heb twee man die voor me werken, ze heten Jerry Schilling en Sonny West. Ik sta ingeschreven onder de naam Jon Burrows. Ik blijf hier zo lang als nodig is om de geloofdsbrieven voor een Federal Agent te krijgen.

Ik heb drugsmisbruik en het hersenspoelen door communisten diepgaand bestudeerd en ik zit middenin dat hele gedoe, waar ik het meest van nut kan en zal zijn.

Ik help u Graag (hoofdletter is van Elvis), zo lang het maar geheim gehouden wordt. U kunt iemand van uw staf mij laten bellen op elk tijdstip vandaag, vanavond of morgen. Ik ben het komend jaar genomineerd als een van America's Ten Most Outstanding Young Men. Dat is op 18 januari in Memphis, waar ik woon. Ik stuur u de korte levensbeschrijving van mezelf mee, zodat u de benadering beter begrijpt. Ik zou u graag onmoeten, gewoon hallo zeggen, als u het niet te druk heeft.

Respectfully,
Elvis Presley

P. S. Ik vind dat u, Sir, ook een van de  Top Ten Outstanding Men of America bent. Ik heb een persoonlijk kado voor u dat ik u graag wil aanbieden en u kunt het aannemen of ik bewaar het voor u tot u het aan kunt nemen.

Hij werd uitgenodigd, streng gefouilleerd want het kado dat hij had was een speciaal pistool, en Nixon poseerde met hem.

Hij kreeg een speciale badge, als narcoticabrigadier, maar voor zover bekend heeft Elvis zijn grondige kennis van drugsmisbruik en communistische hersenspoeltechnieken nooit voor zijn land ingezet. Volgens sommige berichten was hij stoned tijdens het bezoek.

In 1974, vandaag precies veertig jaar geleden, trad Nixon af, in 1977 overleed Elvis.