Wethouder Harry van der Molen opende vanmiddag de zomerkermis van Leeuwarden, met gedeputeerde Sietske Poepjes. Ik liep hem tegen het lijf toen hij net als ik op zoek was naar het feestcomité.
We keken naar de Booster, een reusachtige spaak met zitjes aan de punten. Die zouden wild rondslingeren, dat zag je al als hij nog stilstond.
,,Daar zou ik best in willen", zei Harry.
,,Ik ook", zei ik.
,,Maar Sietske Poepjes niet, die heeft hoogtevrees. Ze heeft me gisteravond al gebeld, dat ze niet in zo'n hoog ding wil", vertelde Harry.
Sietske Poepjes bevestigde hoe eng ze dit soort dingen vindt, en na een ritje in de achtbaan (die verrassend heftig is) geloofde zij het verder wel. ,,Sa hat de Hear it net bedoeld", stelde ze vast.
Dus gingen wij samen in de Booster.
Het is behoorlijk heavy, want de stoeltjes schommelen en draaien, zodat je soms met je hoofd omlaag van grote hoogte op het Zaailand afraast. Na een tijdje tintelen je voeten van al het bloed dat erheen gestuwd is. En als je denkt het zal nu wel voorbij zijn, zetten ze hem in zijn achteruit.
,,Wat een mooie stad he?", zei Harry in het begin nog, maar daar hadden we na een tijdje wat minder oog voor. Ik ben bijvoorbeeld helemaal vergeten op het dak van het Fries Museum, pal naast ons, te kijken, terwijl ik dat wel van plan was. Wel heb ik heel vaak de appartementen aan het plein ondersteboven voorbij zien komen.
,,Hoe vond u het", vroeg de man aan het loket, terwijl de organen in mijn buik nog op zoek waren naar hun oorspronkelijke plek. ,,Indrukwekkend", stamelde ik. ,,Maar al mijn bloed zit in mijn voeten."
,,Dat duurt een paar minuutjes", zei hij.
(De foto is van Jacob van Essen)
