Mugwumps zijn eigenlijk Republikeinen die in 1884 niet de Republikeinse, maar de Democratische presidentskandidaat steunden. Maar het zijn ook de rare wezens die opduiken in Naked Lunch, een film uit 1991 van David Cronenberg, naar het boek van William Burroughs.
Zo een staat er in EYE, het Amsterdamse filmmuseum, waar een aardige tentoonstelling te zien is over Cronenberg. De uitdijende tv van Videodrome (1983), de typemachine-kevers uit Naked Lunch, zo'n transportding uit The Fly (1986), verkiezingsposters uit The Dead Zone (1983), spalken uit Crash (1996).Het mooist zijn de operatie-instrumenten die de doorgedraaide gynecoloog uit Dead Ringers (1988) laat maken voor operaties op gemuteerde vrouwen. Want die zijn overal, denkt hij.
Als hij die in het ziekenhuis gebruikt, wordt hij bij de tuchtraad geroepen om zich te verantwoorden. ,,Er is niks mis met dat instrument", zegt hij als verdediging. ,,Het zijn de lichamen, die vrouwenlichamen zijn verkeerd."
Verder waren er veel filmfragmenten. Uit Scanners (1981) laten ze natuurlijk het klassieke fragment zien van het exploderende hoofd. Maar in die film is een scene, ergens, waar een grote poster van Herman Brood hangt. Die hadden ze eigenlijk ook moeten hebben.
Je kunt met de Mugwump op de foto, en omdat we er toch op studiereis waren met de helft van het Cinema-Asconabestuur deden we dat. Ik maakte er ook een filmpje van. De muziek eronder komt niet uit een film van Cronenberg.
We waren er eigenlijk voor River of Fundament, een ambitieuze, dik zes uur durende film vol verwijzingen naar Egyptische mythologie, Norman Mailer, Walt Whitman, reincarnatie, auto's, uitwerpselen en nog zo wat zaken, van en met Matthew Barney. ,,Een soort Oerol met betere stoelen", vond Jaap, vooral vanwege het tweede deel dat in Detroit is opgenomen.
