Ook in Amsterdam kun je eilandhoppen, door het oostelijk havengebied, waar architecten van naam hele wijken tegelijk hebben neergezet op het Java-eiland, het KNSM-eiland, op Sporenburg en op het Borneo-eiland. Het zijn trouwens allemaal schiereilanden, maar dat bekt niet lekker.
Meestal loop ik er onoplettend door, onderweg naar Wybren of Jan, maar je kunt er ook doorheen wandelen onder deskundige leiding, in ons geval van Karla, een blondine met een lange jas en een rode handtas die al bij de koffie in Pakhuis De Zwijger vertelde dat haar moeder Fries is. ,,Van haar heb ik mijn blonde haar'', vertelde ze.
Na afloop wisten de dames van het gezelschap, die oog voor zulke zaken hebben, dat Carla haar haar had geverfd. Maar blond of niet, Karla wist alles. Dat architect Adriaan Gueze, toen de bewoners van Sporenburg-Borneo hadden gevraagd of er ook wat bomen of groen in kon: ,,Het groen is hier blauw'' - als verwijzing naar het water. Zodat nu zo'n beetje elk huis bloembakken bij de deur heeft staan.
Bloemtjes staan er ook volop in Piraeus, het prachtige fabriek-achtige gebouw waar Wybren vroeger op uitkeek, van Hans Kollhoff en Christian Rapp. Dat is op het KNSM-eiland. Het staat ook op de bovenste foto.
Op datzelfde eiland, ernaast zelfs, staat een gruwelijk gebouw dat Barcelona heet, van de Belgische architect Bruno Albert, die zich vermoedelijk door koepelgevangenissen heeft laten inspireren. Alles is er lelijk aan, het is een en al postmoderne ellende en een broeinest van potentiele burenruzie. Want op de binnenplaats stond ergens hoog een man op zijn balkon een sigaretje te roken en je kon vanaf de begane grond gewoon met hem praten. De houseplaat die een ander even later vrij hard opzette, was overal te horen.
Verderop stond trouwens nog een behoorlijk lelijk gebouw, van Jo Coenen, dat aan Salou doet denken. Rond, met gras eromheen waar je niet op mag lopen. ,,Toch vonden we dit in de jaren negentig mooi'', zei Karla, die er zelf verbaasd over was hoe snel je smaak kan veranderen. Wij wilden allemaal niet op het KNSM-eiland wonen.
Sporenberg en Borneo hadden dan al weer meer, met dure huizen die bijna tot in het water staan, een geknakte doos van architect Frits van Dongen die in Leeuwarden de Harmonie ontwierp en pretparkbruggen van Adriaan Gueze.
Bij de koffie in het Lloyd hotel bedacht ik dat ze goed hun best hebben gedaan in Amsterdam maar dat je voor echte eilanden toch op echte eilanden moet wezen.
