woensdag 23 maart 2011

De vrouw met de dubbele wimpers



In elk geval een van de meer dan vijftig biografieen over Elizabeth Taylor (ze stellen geen van alle veel voor) schrijft dat ze geboren was met een afwijking: dubbele wimpers.

Dat zou - met haar paarsig-blauwe ogen en zwarte haar - haar zo'n opmerkelijke uitstraling gegeven hebben. Of dat waar is, van die wimpers, heb ik nooit kunnen ontdekken. Ze krijgt zat close-ups, maar is dan ook behoorlijk opgemaakt. Ze was een zegen voor de eyeliner-industrie.



Taylor zal vooral herdacht worden als de filmster die zo vaak trouwde, maar ze heeft in een paar meer dan behoorlijke films gespeeld: in elk geval A place in the sun, Giant, Who's afraid of Virginia Woolf, Cat on a hot tin roof. Daar gaan we niet lullig over doen: bekijk ze maar. Vooral Virginia Woolf, met haar en Richard Burton, is geweldig.


Met Burton had ze een veel besproken relatie gekregen toen ze beiden - getrouwd nog - in Cleopatra speelden. Gecorrigeerd voor inflatie schijnt het nog altijd de duurste film aller tijden te zijn. En een van de grootste flops. Anderzijds was het ook de inspiratie voor Asterix en Cleopatra.



Burton en Taylor waren twee keer voor filmopnamen in Nederland. Eerst in 1965 voor opnamen van The spy who came in from the cold (daar speelde Burton in), toen in 1968 voor Secret Ceremony, met Liz Taylor. Beide keren logeerden ze in Huis ter Duin in Noordwijk.

Voor Secret Ceremony waren ook Robert Mitchum en Mia Farrow meegekomen. De opnames werden in de duinen gemaakt en in de Leeuwarder Courant stond ondermeer de volgende beschrijving van Liz Taylor onderweg naar de set:
Gebogen, in het diepst denkbare decolleté, zwoegde ze de fotografen tegemoet, die van de duinen af in hun zoekers iets geweldigs moesten zien. Want een hunner riep juichend: ,,Deze plaat gaat de wereld over. Dit is werkelijk iets ongelofelijks.''

Die 'ongelofelijke plaat' is nergens te vinden. In de LC stond destijds deze minder spectaculaire foto van de wachtende Farrow (met pruik), Mitchum en Taylor, die toch nog een glimp toont van dat 'diepst denkbare decolleté'.