,,Vandaag gaan Anko en Marije trouwen'', fluisterde collega Kirsten me gisteren toe. ,,Vier uur in het stadhuis. Maar je hebt het niet van mij hoor.''
Dit was nu eens een mooi geheim om te horen.
Om vier uur liep ik het stadhuis binnen, waar een klein groepje mensen - tien misschien - bijeen was en Anko en Marije zelf ook, met hun dochter Fenna in een maxi-cosi.
Ik werd met enige verbazing begroet, maar, benadrukte Anko een paar keer, ik was welkom hoor, er was niks geheims aan. Het was voor het eerst dat ik echt een wedding crashte, met fototoestel en al en het beviel me uitstekend. Op de foto boven staat het ja-woord van Marije.
,,Ga je nog even mee koffiedrinken?'', vroeg Anko. Ik bedankte, ik moest nog een cadeautje voor Kirsten halen, mijn tipgeefster, die vanavond haar verjaardag zou vieren.
,,Ach ja, Kirsten'', zei de moeder van Marije, nog helemaal in bruiloftsroes. ,,Die verwacht ook een tweede.''
,,Oh ja?'', vroeg ik belangstellend. Meteen sloeg ze haar hand voor de mond en keek me aan met een Je-Hebt-Het-Niet-Van-Mij-blik. ,,Dat mocht ik niet vertellen'', zei ze.
Alweer een mooi geheim om te horen: het verjaardagsfeest werd er bij voorbaat al heel boeiend van.
