In cafe Marktzicht in Drachten was de uitreiking van een prijs voor een twittergedicht ('twicht') en het liep vol met Friese schrijvers omdat in Drachten de afsluiting was geweest van de Maand van het Friese Boek.
Daar aan een tafel zat zowaar oud-collega Jan Kroes, achter een glaasje jenever. Met die Friese schrijvers had hij niets te maken, want hoewel hij geest had en een mooie pen van schrijven, heeft hij sinds zijn pensioen vijftien jaar geleden niets meer op papier gezet.
Hij zat er met een gezette man te praten die bier dronk en ook Jan bleek te heten. Jan Hofstra. Die woont in Gloucester in de Verenigde Staten (die vissersstad uit 'Hersenschimmen' en 'The perfect storm') en is even over in Nederland, voor een reunie van het Drachtster Lyceum.
,,Jan Kroes'', zei ik tegen Jan Hofstra, ,,die kon midden in de nacht de redactie in Drachten opkomen, met een borrel op, en dan citeerde hij feilloos een sonnet van Gerrit Achterberg.''
Dat was echt waar, ik bewonderde hem erom, al vond hij dat zelf nog steeds niet erg bijzonder. ,,Goede leraar gehad'', mompelde hij.
Dat bleek bij Jan Hofstra ook het geval, want die begon ter plekke 'schimmenspel' van Lucebert te citeren. Eerst met wat horten en stoten, maar het kwam er helemaal uit.
nu begint dat andere taaie ongerief
dat van de ouderdom van ik had je zo lief
moeder wereld knekelhuis en zonder baten
blaat je alleen nog verminkte citaten
waarmee je de legende van jezelf kruidt en bederft
en het wordt later en later
en dan de conversatie zeg maar geklets
elke aanspraak valt als een pot erwten in je oor
in je wanhoop zet je daar dan een dikke deur voor
en achter grendels achter het al vagere gekeuvel
draag je hijgend zand aan voor een hoge heuvel
die je dan met wankele tred beklimt tot de top
daar aangekomen stijg je langzaam op
in mist en stilte verdwijnt je oude kop
Marktzicht in Drachten, dat is pas een kunstcafe.
