Het kost je anderhalve dag en 161 dollar om per Greyhoundbus van Houston naar Salt Lake City te reizen. Meer dan een derde van die tijd rij je door Texas. Op het kaartje hierboven staat de route, Europa staat er in dezelfde schaal naast.
1: Dochtertje
In Houston kwam een jongen naast me zitten die eruit zag als zestien, zeventien. Hij had een paar piercings in zijn oor en zijn gezicht had sporen van acne.
,,Gaat deze bus naar downtown Dallas?'', wilde hij weten. ,,Het is de eerste keer dat ik hem neem.''
Hij ging in Dallas zijn moeder bezoeken. Hij woont in Katy, net boven Houston, maar tot voor kort woonde hij in New York bij zijn grootmoeder. Daar ging hij om met verkeerde vrienden, zei hij. Bovendien werd hij er vader van een dochtertje.
,,Hoe oud ben je dan?'', vroeg ik.
,,Achttien'', zei hij.
In Katy probeerde hij een rustiger leven te leiden, met een baan en spaargeld, zodat hij voor een huis kon zorgen voor zijn dochter en misschien zijn vriendin. Beiden wonen nog in New York, maar ze zouden straks ook in Dallas zijn. Hij had zijn dochter een paar maanden niet gezien.
2. Triple Underpass
Een van de extra's onderweg is een rit over Dealey Plaza na de overstap in Dallas. Het verkeersplein waar in 1963 John F Kennedy is doodgeschoten.
Het gaat vlug, zo groot is het plein nu ook weer niet en ik zat aan de verkeerde kant op het Texas Schoolbook Depository Building te kunnen zien. Maar hier is wel de Triple Underpass, gekiekt vanuit het busraam. We reden er onderdoor, dus vrijwel over de plek waar de kogels zijn ingeslagen.
,,You have got a cool camera'', vond het meisje naast me, dat de rest van de reis in diepe slaap was.
3. That snow
In het geel geschilderde station van Amarillo (Spaans voor geel) was een overstap, ergens na middernacht.
De oude man die naast me kwam zitten bewoog zelfs als hij sliep zijn onderkaak alsof hij op iets kauwde. Maar praten deed hij niet.
Tot hij 's morgens bergen in de verte zag en hij ons medepassagiers enthousiast op een natuurverschijnsel wees.
,,That snow never go away!'', mummelde hij verrukt. ,,That snow o'er there? That snow goin'a stick on, all time!''
Daarna kauwde hij stil verder.
4. Poema's
Het laatste stuk hadden we een chauffeur die op Scatman Crothers leek, de acteur uit 'One flew over the cuckoo's nest' en 'The shining'.
Ik zat naast een forse dame die ook een stukje van mijn zitting in beslag nam, wat op zich lekker warm was.
Ze was verdiept in een boek over diëten, maar ze vertelde ook graag over zichzelf, dat ze op een berg in Oregon was opgegroeid met alleen zandpaden, dat haar overgrootvader een zilvermijn zou hebben gehad maar het geheim daarvan meegenomen heeft in zijn graf en dat ze sinds kort haar bevoegheid als truckchauffeur heeft en drie maanden heeft gewerkt.
Prachtig werk was het, dat ze altijd wel zou willen doen, maar ze moest stoppen. Ze wil bij haar man in de buurt zijn, die tobt met zijn gezondheid.
Ze was nu op weg naar haar moeder, die in de negentig is maar nog steeds op de berg woont. Daar is het een stuk minder dan vroeger, want de wilde dieren zijn brutaler geworden.
Bij haar moeder scharrelde onlangs een eland in de tuin en de doberman van moeders buurvrouw was in de tuin gedood door een poema.
Buurvrouw belde dadelijk de sheriff, of een of andere dierendienst. ,,We kunnen u niet zeggen dat het okay is om een poema te doden'', zeiden ze daar. Want poema's zijn beschermd. ,,Maar we kunnen u wel vertellen dat hij morgenavond terug zal komen.''
Ze had het geweer vast klaargelegd.
