Southbound heette de band (twee gitaarspelende heren en een drummer in een doosje) zaterdagavond in de Outriggers Seafood Grill & Oyster Bar. Dat is een open houten tent aan het water, waar je mag roken en een flesje bier 4 dollar 25 kost.
Het repertoire bestond uit verzoeknummers, Lynyrd Skynyrd, 'Hotel California' van de Eagles, 'The Joker' van de Steve Miller Band.
Ik schatte de rechter (gitaar en zang) in als fulltime muzikant en de linker (elektrische gitaar, soms zang) als een registeraccountant die in het weekend de ruige rocker in zichzelf loslaat.
,,Waar komen jullie vandaan'', vroeg de zanger, toen hun set voorbij was. Rita vertelde dat we uit Nederland komen, dat zij hier woont, haar man naar een klus in San Francisco is en ze hier zat met haar Nederlandse brother in law.
,,Ik ben mee om haar te beschermen tegen rock-and-rolltypes'', zei ik.
,,Oh, maar ik heb mijn vrouw mee'', zei de zanger, die Steve Johnson bleek te heten. Hij riep zijn vrouw erbij, Shirley, en de andere gitarist, Jimmy Johns.
,,Wat doe je voor de kost'', vroegen we Jimmy Johns.
,,Ik verkoop garagedeuren'', zei hij. Geen accountant dus.
,,Gaan de zaken goed?'', vroegen we.
,,Het gaat op en neer'', antwoordde hij. Een garagedeurengrap die hij vast al heel vaak had gemaakt.
,,Laten we een foto nemen om haar husband jaloers te maken'', stelde Steve Johnson voor. ,,We moeten net doen of we uit dezelfde fles drinken.''
,,En nu maken we er nog een met jou'', ging hij door. ,,Let's make it seem like I swing both ways.''
(Foto's Shirley Johnson)
