Cultuur
De bouwput van het Zaailand (daar komen een grotere parkeergarage, winkels en appartementen en het nieuwe Fries Museum) was vandaag open voor bezoek. Er zijn drie bouwers mee in de weer, BAM, Koopmans en Friso.
Je werd er in kleine groepjes rondgeleid door een medewerker, in ons geval iemand van BAM. Een man met een hond die meeliep, ontpopte zich onderweg als een medewerker van Koopmans, dus we troffen het. We kregen alles te horen over hoe diep de heipalen steken, hoeveel grondwater er gepompt werd en wat er hier zoal geschraagd, gesondeerd en kopgesneld moest worden.
De man van Koopmans was een expert in civiele techniek. ,,Dat is tunnels graven'', legde hij ons leken uit.
,,Zoals de Noord-Zuidlijn?'', wilde ik weten, maar dat bedoelde hij nu juist weer niet.
Hier in Leeuwarden was het uitgraven juist erg meegevallen, van grondwater hadden ze weinig last gehad en in de omringende gebouwen zaten na het heien geen scheuren, wist hij.
,,Een pand is verzakt, maar scheuren heeft het niet'', onderstreepte hij.
Welk pand dan, vroegen we.
,,Dat zeg ik niet'', zei de man. ,,Dan komt alle focus op dat pand.''
Meer cultuur
Verderop was er feest op de Schrans. Er was een kartonnen poort over de weg gebouwd, de slager had een complete os aan het spit geregen die hij in kleine, gebraden stukjes verkocht en Anneke Douma trad op in een zilveren tenue.
Ik nam een foto van haar (en moet de groeten doen aan iedereen op Ameland die ze kent).
,,Heb je mijn sigaartje er wel bijop?'', vroeg ze. ,,Ik rook ze sinds een jaar.''
En nog meer cultuur
Ook gezien op de Schrans: speciale Leeuwarder souvenirbonbons met eetbare opdruk. Ze bewijzen dat alles wat de stad memorabel maakt in het centrum te vinden is.
Dat is sneu voor de Schrans, en daarom had banketbakkerij Nijstad ook zo'n doos gemaakt met alleen maar dingen uit die straat. Er waren een paar kunstgrepen voor nodig geweest om het negental vol te krijgen.
