Op tv werden voortdurend de beelden herhaald van de zwarte auto die op een gedenknaald afraasde, ik probeerde iets naar Leeuwarden door te sturen en er kwamen sms'jes uit De Zwaan, waar ik toch bleef.
De traditionele optocht was toen al geweest. Daar liep Cor in mee, verkleed als een volledig overtuigende circusdirecteur. Deze kleren moet hij nooit meer uitdoen en die snor zelf proberen aan te kweken: voor deze rol is hij geboren.
Toen ik naar De Zwaan liep, in stevig marstempo, passeerde ik een paar vaders die bezig waren dingen klaar te zetten voor de kinderspelletjes, ook zo'n vast koninginnedag-onderdeel. We hadden het even over de aanslag, en dat in Rotterdam alles was afgelast.
,,Dus ik moet nu snel doorlopen'', zei ik. ,,Anders is de Zwaan zometeen gesloten.''
,,We zijn op Ameland'', stelde een van hen me gerust. ,,Hier gebeurt alles een paar jaar later.''
De Zwaan ging inderdaad niet dicht, wat voor mij persoonlijk achteraf wel beter zou zijn geweest.
