Normaal schrijf ik hier niet over mijn werk, maar dit kan ik toch niet laten. Vanmiddag stapten er drie mensen al neuriend de redactie op. Een man met een dirigeerstukje, twee dames.
Dit was een 'neuriekoor', op pad gestuurd door zorgverzekeraar De Friesland.. ,,Door neurien word je vrolijk en vermindert de stress'', had De Friesland van tevoren al gemaild. Terwijl ze onverstoorbaar 'Always look on the bright side of life' en 'De Amsterdamse grachten' neurieden, deelden ze folders uit.
Het zal je werk maar wezen, denk je bij zoiets. En: zouden ze bij de Friesland nog wel helemaal in orde zijn? En: als dit in een komedie over het kantoorleven zou gebeuren, was het ongeloofwaardig geweest.
,,Doen jullie ook verzoekjes?'', vroeg ik, want die Amsterdamse grachten is nogal saai.
,,Mm-mm'', bevestigde een van de dames. Praten mag natuurlijk niet.
,,Ik wil 'Pata pata' van Miryam Makeba wel horen'', zei ik. Tenslotte is Makeba vannacht overleden.
Ze keken elkaar verwonderd aan en gingen de Amsterdamse grachten weer op. Misschien was het te veel stress voor ze, want 'Pata pata' neuriet niet eenvoudig.
