maandag 18 december 2006


Peter

,,Ma, dat weet je misschien niet, maar als jij een kopje water opdrinkt, dan zitten daar moleculen in die ook in dinosauruspis hebben gezeten'', zei Peter de Feijter gistermiddag tegen zijn moeder.

,,Nou, ik ben blij dat ik het nu wel weet'', zei zijn moeder onverstoorbaar.

Peter, die vroeger op dezelfde studentenflat woonde als wij allemaal, maar nu al een tijd in Nieuw Zeeland met zijn gezin, is even in Nederland met dochter Femke. En zijn zus leek het aardig om een surpriseparty te houden, met bewoners van de flat.

Het is het altijd fijn om te merken dat iedereen wel ouder is - Peter is begin dit jaar vijftig geworden, wij volgen de komende jaren - maar er verder niets veranderd is. Tot en met de eigenaardige De-Feijterhumor toe.

De surprise was op de kunstijsbaan van Enschede, we moesten allemaal schaatsen was het idee. Daar heb ik voor bedankt, want ik kan helemaal niet schaatsen. Jan Visser ook niet, en Jantje Blaauwbroek had geen zin. Het werd ons goed ingepeperd door de anderen, dat juist de drie met Friese roots hier niet schaatsten. En Heerenveen verloor die middag ook nog eens met 5 - 1 van FC Twente.

Toontje


Ik was een keer eerder bij de ouders van Peter in Hengelo. Destijds hadden ze een schildpad, met een klein boorgaatje in zijn schild, zodat ze hem in de tuin aan een touwtje konden zetten, net als een geit.

Zijn vader vertelde destijds, hoe sterk zo'n schild wel niet is.

,,Je kunt er gewoon op staan, dan gebeurt er niks'', zei hij. ,,Daar voelt hij niks van, ga er maar eens op staan!''

Ik vond het een naar idee, ik vind het al akelig als ik per ongeluk op een slak trap, maar er was geen ontkomen aan. Ik probeerde eerst met een voet, en zei toen iets van ,,Ja ik voel het inderdaad!''. Maar daar trapte meneer De Feijter niet in. Ik moest er met mijn volle gewicht op. Het kan inderdaad, het kraakte niet eens.

,,Toontje hebben we niet meer'' vertelde mevrouw De Feijter nu een beetje weemoedig. De schildpad leeft nog wel, maar zit in een soort pension in Zeeland.

Maori's

Wat in Canada en de VS de indianen zijn, zijn in Nieuw-Zeeland de Maori's; de oorspronkelijke bewoners, inmiddels aan de drank en de drugs, die voortdurend dingen krijgen van de overheid omdat iedereen zich schuldig over hun behandeling voelt. Iedereen heeft daar dan weer een hekel aan, maar dat hoor je natuurlijk niet hardop te zeggen.

Zijn er ook moppen over Maori's, vroeg ik.

,,Een heleboel'', zei Peter. ,,Weet je wat een Maori doet als er te veel vliegen in de keuken zijn?''

Dat wisten we niet.

,,Voortaan in de kamer schijten.''

Meer foto's


Henk op het ijs. Ik moest foto's van hem maken zodat hij aan Aukje en zijn zoons kan bewijzen, dat hij echt heeft geschaatst. Schaatsen is een groot woord, maar hij bleef wel rechtop staan en draaide zijn rondjes.



Femke, de dochter van Peter en Marjan. Iedereen bedwong zich om te zeggen ,,Wat ben jij al groot geworden zeg´´, maar ze dachten het volgens mij wel allemaal.



Jantje en Jan. Jantje schaatste niet, Jan wel, maar die is altijd al fanatiek geweest. De rode mutsen waren een speciale toevoeging van de zus van Ellen. Ze had eerst geprobeerd, die neer te leggen bij de man achter het loket bij de ingang, die kon ze dan aan iedereen uitdelen die hier voor Peter kwam. ,,Daar zit ik hier niet voor'', zei de man grimmig. En wij allemaal maar denken dat de de mensen in die streek zo vriendelijk zijn.




Een krentenwegge bij de ouders van Peter in Hengelo. Ik hoorde het woord voor het eerst, maar dit soort krentenbrood is lekkerder dan al het krentenbrood dat ik ooit heb gegeten. ,,En ook lekkerder dan dat Friese suikerbrood'', vond Peters broer Christian, wiens zwager in Grou woont.



De ouders van Peter, die een enorme berg zuurkool hadden gemaakt. Peters vader heeft altijd bij Holland Signaal gewerkt, en vertelde vol trots over een nieuw apparaat, dat ze daar na de jarenlange dip hebben gemaakt, dat op 2000 kilometer afstand een opstijgende raket kan detecteren.



In de keuken hing een streektaaltegeltje in het Twents denk ik. Wat erop staat is me een raadsel maar het klopt vast en zeker.

(Jan van den Belt heeft er ook een paar foto's online gezet)