Two Fourteens

Gisteren heb ik een auto gehuurd met Sandy uit Dublin, of eigenlijk Tipperary, om naar de Rocky Mountains te kunnen. Ik moet me de hele tijd bedwingen om niet in zingen uit te barsten (,,Sandy, Sandy'', zingt John Travolta in 'Grease', en er is natuurlijk de evergreen "It's a long way to Tipperary, it's a long way from home."). Ze is aardig, roodharig, en enthousiast, al eens een jaar naar Australie geweest, en knoopt nu een vakantie vast aan een conferentie in Colorado waar ze als chemicus bij was.

Sandy is ook heel fanatiek. We gingen vandaag naar Gray's Peak, en de direct ernaast liggende Torreys Peak, twee bergtoppen van meer dan 14.000 voet, dat is heel hoog, fourteens zijn bergen die er toe doen. Onderweg vertelt Sandy dat haar hele familie sportief is, haar zus in het Ierse golfteam zit, en zij een beetje geldt als de academica, die een tikje minder sportief is.

Maar Sandy traint zelf voor de marathon van Dublin, speelde voetbal, is ervan overtuigd dat stevig hiken in de bergen, liever nog klimmen, je gezond maakt doordat je meer rode bloedlichaampjes krijgt, in Ierland gaat ze elk weekeinde de bergen in en rent het liefst naar beneden. Onderweg vertelt ze een paar keer, dat er nog nooit een Ierse vrouw bij de Mount Everest is op geweest.

Gelukkig heeft ze evenveel last van de hoogte als ik, mijn hart klopt als dat van een kind in doodsnood en af en toe moeten we even stoppen om adem te halen. We zijn even na zessen uit het Hostel in Boulder vertrokken, want we moeten er vroeg zijn: vaak zijn er bovenop die pieken onweersstormen, die rond twaalf uur ineens komen opzetten. ,,Hoe weet zo'n storm hoe laat het is?'', vraag ik nog, maar Sandy heeft het uit betrouwbare bron.

We klimmen toch bij Grays Peak op, waarvan een pad over de rand tussen twee pieken naar Torreys Peak loopt: dat kost je nog een half uurtje of drie kwartier, enkele reis. Ik vind het zo wel mooi genoeg, zeg dat ik het beklimmen van een fourteen al een hele prestatie vindt. Maar als ze wil kan ze erheen, ik wacht beneden op het kruispunt van trails wel op haar.

Dan wijst een oude meneer die daar ook op de top een broodje eet in de verte. Een grote zwarte wolk komt aandrijven. Het is twaalf uur, klokslag. ,,I think we better start getting down'', zegt hij met een stem die geen tegenspraak duldt. Een man die meer in de bergen loopt vertelt dat hij een keer naar beneden moest vluchten terwijl de bliksem links en rechts van hem in de grond sloeg, en we horen dat je bij gevaar het best op je rugzak kunt zitten, dan geleid je niet zo goed hopelijk, of je moet in een soort foetushouding hurken en hopen dat de bliksem, als hij in je inslaat, geen vitale organen treft.

De berg stroomt leeg - het is een populaire klim bij mensen uit Denver en verrassend snel komt de dikke onweersbui naar de top, het bliksemt daarboven en rommelt rondom en bij ons in het dal begint het te regenen.

,,Zo'', zegt Sandy, als we beneden zijn. ,,Nu moeten we op zoek naar een pub, want ik heb zin in een pint lekkere Guinness.'' Dat staat me toch wel aan van Ieren, zelfs sportieve. Wonder boven wonder vinden we er in de buurt ook nog een, met heuse praatgrage stamgasten die zelfs sigaretten roken, dus een echt zondaarshol. Guinness hebben ze niet, maar wel Murphy's en dat is beter, zegt Sandy, want Guinness gaat er bij de export in kwaliteit op achteruit.

Morgen wil ze weer een hoge berg op.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


Hi Sandy. Since you feature prominently in this story, I've translated it for you. If you want to read the rest of my internetjournal, you'll just have to learn Dutch. Here goes:

Two Fourteens

Yesterday I rented a car with Sandy from Dublin, Tipperary actually, to get to the Rocky Mountains. I tried to keep myself from bursting into song all day (,,Sandy, Sandy'', John Travolta croons in 'Grease', and then there is the evergreen "It's a long way to Tipperary, it's a long way from home."). Sandy's nice, redhaired and enthousiastic, she travelled Australia for a year and is on holiday now after a chemist's conference in Colorado.

Sandy also is a fanatic. Today we went to Gray's Peak, and Torreys Peak directly next to it, two summits over 14.000 foot, which is really high, fourteens are serious mountains. On the way there Sandy tells me her entire family is into sports, her sister is on the Irish golfteam, so that Sandy herself counts as the academic of the lot, a little less of a sportsperson.

But Sandy is in training for the Dublin marathon, used to play soccer, is a firm believer in the health-inducing advantages of a good hike, or better even, a professional climb, because of the red bloodcells it gets you, at home in Ireland she goes into the mountains every weekend and she prefers running down again. Also she mentions - more then once - that there has never been an Irish woman yet to reach the summit of Mt Everest.

Fortunately the altitude gets to her as much as to me, my heart beats like that of a terrified child, and now and then we have to stop to catch our breath. We left the hostel in Boulder at six in the morning, to get there early: often around noon, sudden thunderstorms break out at these mountaintops. ,,How does a thunderstorm know what time it is?'', I ask but Sandy heard this from trustworthy sources.

We reach Grays Peak and from there you can take a trail along the ridge to Torreys Peak, another half hour, one way. I'm pleased as it is, climbing this fourteen has been enough for me. But if she wants to, she can go, I tell her. I'll wait for her down at the meetingpoint of both trails.

Then an old man who's eating a sandwich at the same top points at the distance. A big, dark cloud floats near. It's exactly twelve o'clock. ,,I think we better start getting down'', he says, in a way that leaves no room for argument. Another man who walks in the mountains a lot remembers how once he had to run down while lighting struck to the left and right of the trail, and we learn that in case of danger it's best to sit on your backpack or crouch in a sort of fetal position and hope that the lightning, should it hit, misses your vital organs.

Everybody leaves the mountain (a popular one with Denverites) and the thunderstorm reaches the top surprisingly fast. There's lightning above, thunder all around us and rain in the valley.

,,Okay'', Sandy says, once we're down. ,,Now we have to find a pub, because I could use a pint of Guinness.'' That's a real nice touch about the Irish - even the sporty ones. And wouldn't you know - we find a pub, a real sinner's den with regulars who are allowed to smoke. They don't serve Guinness, but they have Murphy's on tap, and that's probably better, says Sandy, because Guinness doesn't export very well.

Tomorrow she wants to go up another high mountain.