Gods Gouden Multomap

Als je in de hemel komt, word je waarschijnlijk aangesproken door een keurig geklede mormoon, die vraagt of je een rondleiding wilt. Want dat doen ze voortdurend. Loop je het terrein van de temple in Salt Lake City op, dan vliegen de Sisters (jonge meiden met lange jurken en naambordjes op, en een op het gezicht gemetselde glimlach) op je af. Sta je iets te talmend in de hal van de bibliotheek waar ze allerlei stamboomgegevens hebben verzameld (overigens veel minder dan je denkt, je kunt net zo goed naar het Rijksarchief in Leeuwarden), dan komt er wel iemand op je af.

Ga je het voormalige Hotel Utah, thans Joseph Smith Memorial Centre, in, dan loop je recht in de armen van een gepensioneerde vrijwilligster (lange jurk, naambordje, glimlach), die allemaal dadelijk vragen: ,,Did you take a tour?'' In het Vaticaan kun je gewoon rondslenteren, maar dat is er hier niet bij.

Ik had de tour van Temple Square jaren geleden al eens gemaakt, en kon me die goed genoeg herinneren om hem niet nog eens te hoeven.

Van destijds waren me vooral de mooie sprookjes rond Joseph Smith bijgebleven, een jongen die twijfelde aan alle bestaande godsdiensten, die in het bos ineens God en Jezus op bezoek kreeg en later van een engel hoorde, waar in het bos een gouden boek verstopt lag. Dat boek schreef hij in het Engels over en dat werd uitgegeven als The Book of Mormon, een soort toevoeging aan de bijbel, met verhaaltjes over hoe een groep joden uit Israel het water overstak en hier bij de Inca's of zo terechtkwam.

Sinds ik hier eerder was hebben ze de boel gemoderniseerd: je kunt nu in het Visitor's Centre kijken naar korte stukjes film over Johannes de Doper en Joseph Smith, met acteurs in gestreepte dekens die hoogdravend Engels tegen elkaar praten. ,,Waarlijk, gij zijt de uitverkorene die ons is voorzegd!'' Ook kun je er horen wat leidsman Gordon Hinckley, "profeet" heet dat bij mormonen, zegt over drugs (,,niet aan beginnen"), alcohol (,,niet aan beginnen"), seks voor het huwelijk (,,niet aan beginnen") en allerlei andere onderwerpen.

En in het Visitor Centre hebben ze nu ook het gouden boek nagemaakt. Dat was natuurlijk wel interessant, ik had me er altijd een boek met hele dunne velletjes bladgoud bij voorgesteld. Sinds Joseph Smith het zag is het spoorloos, dus je moet je eigen fantasie gebruiken. Het ziet er hier uit als een multomap, of beter nog, zo'n ringbandagenda die sommige mensen op hun bureau hebben staan. Twee hoge bogen van dik metaal, met geperforeerde dikke bladen van goud eraan (het zag er eerder als koper uit trouwens) beschreven in een soort spijkerschrift.

,,Hebt U al een rondleiding gehad?'', vragen twee meisjes in lange jurken terwijl ik me afvraag of ze voor dit namaak-gouden-boek zomaar wat spijkerschrift hebben bedacht of dat er echt iets staat. ,,Ja hoor, dank jullie wel'', zeg ik. ,,Ik wil alleen een rondleiding als ik ook in de tempel mag.'' Dat is een goeie, heb ik geleerd, want zelfs mormonen mogen daar niet zomaar naar binnen.

Het is allemaal heel plechtig en eerbiedig en ook vervelend, al die glimlachende mensen.

Dus ik was blij toen ik de dag erop aan de praat raakte met een jongen die ober is, omdat hij met de studie is gestopt en nog niet weet wat hij nu gaat doen. Hij is mormoon en bovendien - bekent hij pardoes - homo. Kan dat zomaar, wil ik weten. Eh ja, is het antwoord. Dat wil zeggen, je mag homo zijn, maar het niet praktiseren. En wat gebeurt er, wil ik weten, als je dat wel praktiseert? Dan wordt je geexcommuniceerd, zegt hij. Is dat net zo erg als bij de Jehova's Getuigen, dat je in een keer ook je familie en vrienden kwijt bent, vraag ik? Want wat hardvochtigheid of gewone onvriendelijkheid betreft, kunnen we van christenen vaak veel opsteken.

Nee, zo erg is het niet, meent hij. Het betekent dat het stukje heilige geest dat in je gevaren is toen je gedoopt bent, er weer uit gaat, en je mag de kerk niet meer in. Zover is het met hem niet, want hij praktiseert niet. Ik heb hem veel geluk en een prettige dag gewenst. Ik vond het een reuze interessante toevoeging aan de rondleiding.


P.S.


Het Book of Mormon kun je voor niks krijgen als je je adres achterlaat. Dan komt er een mormoon bij je thuis langs om er met je over te praten. Ik wilde het de vorige keer al hebben, maar toen kwam de mormoon op een ongelegen moment en is hij daarna nooit weer geweest, dus het is de vraag of die nog in de tempel mag komen, laat staan in de hemel. Dit keer vulde ik mijn naam weer in. Dus Douwe, als je dit leest, er kan zich dus zo'n type melden en je mag hem best wegsturen, als je er maar voor zorgt dat hij dat boek achterlaat.

Overigens is er een prille Latter Day Saints filmindustrie, en kunnen we hier in Salt Lake City op 12 september 'The book of Mormon - The Movie' verwachten. Ik vraag me af of die Nederland ooit haalt.