Voor de niet-LC-lezers: mijn column uit de krant van 5 augustus. Ik was naar Burdaard geweest om te leren watertrappelen, zodat ik voortaan ook in het diepe kan zwemmen. Want door de stadsgracht langs de Prinsentuin varen best grote boten.
Er zijn momenten, dat je de bodem letterlijk onder je voeten voelt wegzakken. Ik had er woensdag een.
Het ging hydraulisch, in het zwembad van Burdaard. Ze drukken op een knop en daar zakt de tegelvloer van het bad omlaag, zodat je opeens niet meer kunt staan met je hoofd boven water. Je hoort niks, alleen een piep die aan achteruitrijdende vrachtwagens herinnert.
Ik was daar omdat ik moet leren watertrappelen. Ik ben weliswaar eindelijk begonnen zwemmen te leren (over een maand wil ik 1000 meter zwemmen bij het Leeuwarder Inktpotevenement), en dat gaat ook wel, maar alleen als ik de zekerheid heb van een bodem op 1.60 diepte. Meer dan dat is eng.
Daarvoor moet je dus kunnen watertrappelen. Op YouTube zijn filmpjes waarop dat wordt voorgedaan en het ziet er simpel uit. Maar zulke filmpjes vergeet je als je proestend en spartelend naar de diepte glijdt.
Een Antwerpse mevrouw, in Friesland op vakantie, schreef na een van mijn vorige columns over zwemmen dat zij op haar vijftigste de hoop op zwemmen in het diepe heeft opgegeven. Ze wilde me niet afschrikken: ,,Laat weten of het gelukt is, dan is er voor mij misschien ook nog hoop.”
Nou die is er en ze heet Anita. Anita beheert het Burdaarder zwembad. Dat overigens op de eerste verdieping is van het multifunctioneel gebouw, pal boven de bibliotheek. Gek idee: leren zwemmen boven de boeken. Maar wel een teken van vertrouwen op techniek, want er hoeft maar iets mis te gaan en de bibliotheek is naar de maan.
Anita nam de tijd voor het watertrappelen. Eerst in ondiep water, toen, met een druk op de knop, in het diepe. En ja, mevrouw uit Antwerpen, het is te doen. Al blijft het onwennig dat je niet even op de bodem kunt gaan staan.
,,Goed oefenen”, was de raad van Anita. ,,En over twee weken terugkomen, dan springen we in de Dockumer Ee.”
Oef, dacht ik. Maar ik laat me niet kennen.
(De foto is van de opening van het zwembad, een jaar geleden.)
