Roger Ebert

,,Your intellect may be confused, but your emotions never lie to you'', zei Roger Ebert, de filmcriticus van de Chicago Sun-Times die donderdag is overleden. Dat was ongeveer zijn aanpak voor de humoristische, gepassioneerde en ook vaak rake filmrecensies die hij schreef (46 jaar lang, meer dan 200 in een jaar). Ik las hem graag, hij schreef als iemand die van elke film wilde houden.

Op zijn weblog schreef hij dinsdag dat hij even stopte met schrijven, ondermeer vanwege zijn gezondheid. Hij voerde al jaren een strijd met kanker, waardoor hij geen onderkaak meer had en alleen nog kon praten via een apparaatje, dat zijn stem nabootste (gebaseerd op de commentaren die hij voor dvds had ingesproken).

Hij kondigde op zijn weblog nog wel aan dat zijn jaarlijkse filmfestival, Ebertfest, halverwege deze maand doorgaat. Dat is in een mooi oud theater bij de University of Illinois. Daar draait ondermeer 'Days of heaven' van Terrence Malick, ,,een van de mooiste films die er ooit zijn gemaakt", volgens Ebert. Maar ook een film van de Nederlander Paul Cox over Vincent van Gogh, 'Oslo augustus 31' van Joachim Trier, 'Biancanieves', een Spaanse film in de stijl van stomme films die het Sneeuwwitjeverhaal navertelt met veel stierengevechten.

Als een film hem echt teleurstelde kon hij stevig uit de hoek komen. ,,I hated this movie. Hated hated hated hated hated this movie. Hated it'', schreef hij over 'North' van Rob Reiner. Een van zijn recensiebundels heet ook 'I hated, hated, hated this movie'.

Een tijdlang was hij op de Amerikaanse televisie met Gene Siskel, de criticus van een andere krant uit Chicago. Twee welbespraakte heren die over films kibbelen. Ebert en Siskel waren  zo beroemd, dat het tweekoppige monster uit de film 'Willow' (soort 'Lord of the rings' met humor) Eborsisk werd genoemd.

(De foto is van Corbis. Hij is uit 1975, toen Ebert de eerste filmcriticus was die een Pulitzerprijs kreeg)