Op het nieuwe provinciehuis in Leeuwarden heeft architect Sjoerd Soeters twee uitkijktorentjes gezet, die erg nieuwsgierig maken. Vanmiddag was er een persborrel in het gebouw, dat nog lekker naar meubelzaak en tapijthandel ruikt. Het gebouw is zo ingewikkeld dat iedereen om niet te verdwalen met een plattegrond rondloopt, tot John Jorritsma, de commissaris der koningin, toe.
Een uitgelezen kans om te controleren of ze vanuit die torentjes ook in mijn slaapkamer kunnen kijken. Weliswaar zijn de torens vanuit mijn slaapkamer niet zichtbaar, maar zo redeneren struisvogels ook. Het is beter, persoonlijk poolshoogte te nemen.
De torentjes zijn van binnen kleiner dan je zou denken. De meeste ruimte neemt de wenteltrap in, die erheen leidt. Er blijft nog maar een smal stuk over tussen trapleuning en raam. Maar er is wel veel te zien, ook bij wat mistig weer. Het westelijke torentje heeft het leukste uitzicht, bij avond tenminste.
Dit is de Nieuwestad, met de Waag er als een zwart slagschip voor.
Het eerste waar ik naar zocht was natuurlijk mijn woning. Want een mens ligt niet comfortabel onder zijn dekbed als hij vermoedt dat de commissaris of een topambtenaar hem daar kan zien. Voor je het weet krijg je een provinciale waarschuwing dat je wel eens wat eerder naar bed kunt, of dat je niet zo laat moet liggen lezen, of dat je dat op zijn minst bij een spaarlamp moet doen.
Gelukkig beneemt de Waalse Kerk elk gezicht op mijn huis. Prettig om het zeker te weten.
(Hier op Facebook staan er nog een paar.)
