Mijn oud-chef Willem de Boer, zelf zeer actief in de kerk, reageerde verheugd toen ik hem vertelde dat ik deze week vier keer voor een volle kerk sta, op de preekstoel.
,,Dat had ik altijd al gedacht'', zei hij.
Ik preek helemaal niet, vertelde ik er dadelijk maar bij. Ik lees met een wat bekakte stem fragmenten voor uit de dagboeken van Cornelis Sorgdrager, een Hollumer die tussen 1779 en 1826 noteerde wat voor weer het was, welke schepen er waren vergaan en hoe het er in de rest van de wereld aan toeging. De onthoofding van Lodewijk de Zestiende staat er ook in.
Het is onderdeel van de voorstelling Paardenkracht Mannenmoed, op poten gezet door het Interkerkelijk Zangkoor. Dat zingt speciaal geschreven liederen over de reddingboot, de vuurtoren, jutten en het eiland, met tussendoor korte optredens.
De premiere was gisteravond een succes, denk ik als ik afga op alle complimentjes na afloop. Ook hier zeiden verschillende mensen dat ik mijn roeping gemist heb en op de preekstoel pas goed tot mijn recht kom.
Greetje was een van hen.
,,Ik denk het niet'', zei ik tegen haar.
,,Al is de boodschap vermoedelijk wel, dat als iemand als ik op een preekstoel kan belanden, er werkelijk voor iedereen hoop is.''
(De foto en het filmpje zijn van Jeanet de Jong)
