Bij Omke Johannes en tante Heerta in IJlst was het altijd vakantie, dacht ik als kind. De hele dag was er tijd om koffie en thee te drinken met enorme hoeveelheden zelfgebakken koekjes en appeltaarten. Tussendoor kon je met omke Johannes in een bootje bij de fuiken langs die hij her en der had staan, en onderweg lekker dromerig met je hand in het water hangen.
Er werd natuurlijk wel gewerkt, de stal stond vol koeien, maar dat leek omke Libbe allemaal te doen, de vriendelijke maar stille zoon. Hij is geen oom maar een achterneef, tante Heerta was de zus van beppe. Tante Heerte keek altijd een beetje zorgelijk, wat er misschien van kwam dat haar andere zoon, omke Wybren (hij staat bovenaan dit log) in Australie is omgekomen.
Omke Libbe stond gisteren in de Leeuwarder Courant, in de column van Bonne Stienstra. Want naast een zwijgzame werker was hij ook heel sportief. Hij schaakte en hij schaatste.
Dat wist ik, maar niet dat hij kennelijk heel goed schaatste: hij stond begin jaren zestig geregeld in de krant, een keer zelfs met foto (hierboven), toen hij tweede werd bij de Elfmerentocht in 1963. De winnaar, Henk Fennema uit Suameer, staat links.
Bij de Elfstedentocht van datzelfde jaar was Libbe Kerstma onderweg afgehaakt, meldde de Leeuwarder Courant destijds. Mankeert je wat, vroeg tante Heerta bezorgd. Nee, zei hij toen.
Maar nu, bijna een halve eeuw later, staat de waarheid alsnog in de krant: omke Libbe viel nadat iemand tegen hem was opgebotst en had daar een geknakte wervel aan overgehouden. Overigens schaatst hij helemaal niet meer, hij is 76.
