Uitgerekend op de dag dat de LC meldde dat het Cambuur zo slecht gaat dat de spelerslonen amper betaald kunnen worden was er een Cambuurgala in het WTC-hotel.
Een cynische situatie is dat: lachende heren in smoking, dames in het lang, champagne, acrobaten, Syb van der Ploeg, kalfsvlees ,,in eigen jus'' (hebben kalveren eigen jus?). Spelers en medewerkers maakten een onbezorgde indruk: keeper David Meul zag vooral problemen in zijn vaderland Belgie, oud-speler Rene van Rijswijk gebruikte me als proefpersoon voor zijn theorie dat Hollumers zich eenvoudig voor het lapje laten houden. Tot nu toe had hij die vooral op Jan Bruin uitgetest.
Tegelijk weet iedereen dat het niet goed gaat. Ype Smid liep er rond, een enorme man met grijs haar die als redder van Cambuur wordt omschreven. Dat vindt hij zelf nogal voorbarig, hij leek er zelfs wat verlegen van te worden als je het zei. Want gered is het nog niet.
Een galaganger omschreef: ,,Dit is dansen op de vulkaan.''
Net als vorig jaar was ik er veilingmeester, tussen het hoofdgerecht en het toetje in. Omdat het vorig jaar lekker was gegaan (meer dan €50.000) had directeur Alex Pama jolig uitgeroepen dat hij de volgende keer een speciaal jacquet in Cambuurkleuren voor de veilingmeester zou hebben.
Dat was er nu: een knalgele Prins Carnavaljas met blauwe revers. Ik mocht verschillende gesigneerde voetbalshirts aanbieden, waaronder een van het Nederlandse elftal, twee fietsen in Cambuurkleuren, een race-clinic op de TT, een reis met prive-jet naar een wintersportoord plus een hotel daar, een thuis-optreden van Syb van der Ploeg. ,,Als u klein behuisd bent: hij speelt zelfs in de kast'', zei ik. Zelf vond ik hem wel geestig.
Het ging zo lekker dat spelers Serhat Koç en Mark de Vries spontaan shirts ter veiling aanboden, de laatste met de belofte dat hij het persoonlijk bij de koper zou komen bezorgen. Er klonk een zucht van begeerte aan een tafel met veel dames links van mij. Danny Guijt kwam een barbecue in zijn eigen tuin aanbieden, met zijn tafelgenoten van dat moment als personeel. Daar hadden de dames zo te horen weer minder mee.
Uiteindelijk werd er zelfs op mijn kanariegele jacquet geboden, dat dan ook ter plekke is verkocht.
Totale opbrengst €83.000. Daar was ik best trots op, want er waren minder spullen dan vorig jaar. Ik heb me als het ware heel even redder van Cambuur mogen voelen.
(De bovenste foto is gemaakt door Henk-Jan Dijks, de andere door Andries van Weperen. Op de site van Cambuur hebben ze het over een totaalbedrag van €84.250)
