,,Hij heeft er een!'', riepen ze aan de tafel naast ons in Doozo, het sushirestaurant dat twee jaar geleden voortdurend op televisie was in 'Mijn tent is top'.
Trots liet een van de jongens aan die tafel de iPhone zien, die hij die dag gekocht had. Ook aan ons, toen we erom vroegen. Het is een mooi plat apparaatje met het Apple-logo achterop.
,,Ik hoefde helemaal niet in de rij te staan'', zei hij. De rij bij de T-Mobile-winkel had nog in de krant gestaan, allemaal mensen die voor dag en dauw uit bed waren gekomen. Maar deze knaap was naar een andere winkel geweest, op een gewone tijd en had daar eenvoudigweg het hebbeding van nu gekocht.
,,Wat was het eerste dat je ermee deed vandaag'', wilden we weten.
,,Aanzetten'' zei hij. Vervolgens had hij de ingebouwde GPS ingeschakeld. ,,En het klopte, ik kon zien waar ik was.''
In Doozo had hij het programma opgestart dat muziek kan herkennen. Af en toe hield hij zijn iPhone als een opname-apparaat in de lucht, terwijl zich op het scherm een cirkel aftekende. Een soort nummerherkenning dus.
Hij was er nog steeds mee in de weer toen het restaurant al was omgebouwd tot een club waar dj's van Kraak en Smaak draaiden. Ik kon de nummers zo wel herkennen: R.E.S.P.E.C.T van Aretha Franklin met extra beat en bas en meer van zulke naar deze tijd toegehaalde muziek. Het danste lekker.
,,We zijn hier wel ongeveer de oudsten'', had collega Jantien al vastgesteld.
,,Op foto's van heel hippe nieuwe clubs in New York staat ook altijd Liza Minelli, die al uit het begin van de jaren zeventig is'', zei ik.
HAL 9000
Over zaken van vroeger gesproken, ik had zelf ook een nieuw hebbedingetje: een T-Shirt met het logo van supercomputer HAL 9000. Er waren de hele dag maar vier mensen die het herkenden: twee collega's, een fotograaf op de filmset van 'Bit' van Steven de Jong en Jacco. In Doozo las een lenige Antiliaan (dat leek hij in het donker althans) er 'HALLOOOO' in, wat ook goed is.
