Het was gisteren een rare dag, met die autoruiten en dat briefje. Dank voor alle mailtjes, overigens - de onverwachtste mensen mailden of belden dat ik me sterk moet houden en zo.
Tegen elven vond ik het wel mooi geweest en liet ik het bad vollopen. De telefoon ging: collega Erwin of er brand bij mij was. ,,Wat een humorist'', dacht ik, maar hetzelfde moment rammelden er een paar grote brandweerauto's door de straat.
Met de mobiele aan het oor ging ik poolshoogte nemen: de brand, dat heeft inmiddels wel in de krant gestaan, was in het voormalige klooster op de hoek, dat nu een wirwar van appartementjes is.
Net toen ik langs liep werd een man op een brancard naar een ambulance gebracht. Ik dacht althans dat het een man was, net als degeen die naast me stond te kijken. Achteraf was het een vrouw, scherp gezien dus.
Het was een beste fik, met heel veel rook en allerlei toekijkers die mopperen dat de brandweer zo lang wachtte met iets te doen. Dat doen mensen altijd. Ze maken ook veel foto's trouwens, iedereen had zowat een camera mee.
Pas na een kleine drie kwartier - zo'n brand is altijd wel gezellig - schoot me te binnen dat de badkraan nog liep. Ik drong door de afzetting en rende naar huis, want je moet als opppassend burger de brandweer geen water afnemen. Vandaar dat ik vanuit mijn tuin nog deze foto's van de 'achterkant' van de brand heb gemaakt. Daarna nog even naar de kroeg om over de brand na te praten en toen alsnog in het bad. What a day.
