Bekende gezichten

Op de bank dommel je in voor je het weet en als je weer bijkomt voelt de wereld anders aan, onprettiger. De cd is al lang afgelopen, het boek is op de grond gevallen, de koffie is koud, je bent huiverig, buiten is het gaan schemeren. Alles is vreemd.

En soms zie je iets wonderlijks. Vanaf een stapel dvd's staarde me gistermiddag een gezichtje aan, niet lachend of boos maar met de neutrale blik van iemand die een tropisch aquarium of een zangvogel in een kooitje bekijkt.



Het was gewoon de viewing copy van 'Slachtnacht', een slechte Nederlandse horrorfilm.