Mijn vader kwam net binnen met een eendekuiken van de vijver, hier om de hoek, die hij met andere oudere heren van de buurt verzorgt. Het diertje is of door de hoosbui getroffen, of misschien door een meeuw of een andere eend gepakt. In elk geval, het is van slag, beweegt raar met zijn kopje, en maakt een verzwakte indruk.
,,Hij zal het wel niet redden'', voorspelde mijn vader, die graag onderstreept dat de natuur nu eenmaal hard is.
Maar hij heeft het diertje een hele tijd vastgehouden, tot er ineens een zwak piepje of kwaakgeluidje klonk. Toen het zover was, besloot hij de broedmachine in de schuur aan te zetten, waar het kuiken verder op sterkte kan komen. De natuur kan hard zijn, maar daar hoef je niet altijd aan mee te werken.
PS
Het eendekuiken was een paar uur later dood en is zonder plichtplegingen in de afvalbak verdwenen.
