De Eewal

De Eewal is een straat even verderop en ze hebben er een buurtvereniging. Daar kreeg ik een uitnodiging van in de bus voor de nieuwjaarsborrel. In het Oranje Bierhuis, het een na oudste cafe van Leeuwarden.

Dat ik helemaal niet aan de Eewal woon, hoeft geen probleem te zijn, begreep ik uit de brief. ,,Ook zij die uitzicht hebben op de Eewal, of de aangrenzende pleinen, kunnen lid worden'', schrijft voorzitter Nanno Benninga. ,,Van hieruit kan ik niet beoordelen of u aan dit criterium voldoet. Mocht dit niet zo zijn, dan is de mogelijkheid aanwezig donateur te worden.''

Op de brief had hij ook het plaatje gezet dat ik hiernaast heb staan, met die smiley-bal voor mijn gezicht.

Nou ja, genoeg om nieuwsgierig te worden, dus ik ben er net even geweest.

Benninga is een gepensioneerde man, die toen hij nog bij Frico werkte half Haiti aan de gecondenseerde melk heeft gebracht, hoorde ik in het Bierhuis. De voorzitter verwelkomde mij in zijn nieuwjaarsspeech, en zei later dat ik maar snel donateur moet worden. Die hebben weliswaar geen stemrecht, ,,maar we vergaderen toch bijna nooit''.

,,Wat doen jullie dan?'', wilde ik weten.

Af en toe maken ze een reisje, vertelde Benninga, bijvoorbeeld naar Warten met een boot.

,,Schrijven jullie daar dan een verslag van op rijm?'', vroeg ik, want het deed me allemaal erg aan vrouwenclub Ald Huzum denken, waar ik vroeger Sinterklaas was. Die hadden de notulen heel vaak op rijm.

,,Ja zoiets'', zei de voorzitter.

Het was gezellig, al heb ik geloof ik leden en stadskenners Jesse Wassenaar en Ad Fahner geschokt door te zeggen dat je om lid te worden wel tegen de rollatorleeftijd aan moet zitten.

(De foto kreeg ik van Ad Fahner)