Bij alle dingen die ik van tevoren had bedacht die mis konden gaan op mijn eerste schooldag - dingen die ik vergeten ben, er komt niemand opdagen, ik krijg het lokaal niet open, ik val enorm door de mand als verse leraar - had ik niet kunnen bedenken dat iemand bij het energiebedrijf van Zwolle een fout zou maken.
Net toen ik mijn studenten het lokaal uit had gestuurd om elkaar te interviewen, floepten de tl-buizen uit. ,,Wat een energiezuinige instelling'', dacht ik nog. ,,De lichten gaan automatisch uit als iedereen de zaal verlaat.''
Maar zo was het niet. Het gebouw zat zonder stroom en een groot deel van Zwolle ook, hoorde ik later.
,,Dat is al de derde keer dit jaar'', zei Tjeerd, die taalbeheersing geeft. ,,Alleen moesten we er de vorige keer uit van de BHV'ers.'' Een BHV'er? ,,Een bedrijfshulpverlener.''
Hij had het nog niet gezegd, of iemand kwam binnen met een valhelm, een hesje en een zaklantaarn. Hij sommeerde ons het gebouw te verlaten. Hij klopte ook op de toiletdeuren om te horen of er nog iemand zat, in het stikkedonker. ,,En neemt u uw spullen mee'', zei hij. ,,Want we gaan het gebouw afsluiten.''
Buiten dromden de journalistiekstudenten samen en ook bij de gebouwen aan de overkant stroomden mensen naar buiten. Een BHV'er toeterde door een megafoon, dat de gebouwen pas om vijf uur weer toegankelijk zouden zijn. ,,Ga maar naar huis'', zei ik tegen mijn studenten. We voegden ons hij de enorme stoet die naar het station liep. Zo'n massale leegloop, daar had ik op mijn eerste schooldag niet op gerekend.
