Twintig jaar



Op de kop af twintig jaar geleden maakte ik foto's van de bruiloft van Gerard en Emmy; Gerard studeerde die dag ook af. Dat was een van de redenen dat ze zaterdag een tuinfeest gaven in Lelystad.

Een heel filmisch feest, mede door de reusachtige tuin die zo groot is dat er met gemak een zwembad in past. (Het huis staat trouwens te koop)



Gerards zwager Bram ging op een gegeven moment allerlei jongetjes voordoen, hoe je het beste een bommetje maakt. Dat leverde me een nat toestel op, maar ook een mooie foto.

Dat er alweer twintig jaar voorbij was wilde er bij mevrouw Dijkstra, de moeder van Gerard, nauwelijks in. Toch is het zo. Haar kleinzoon Wouter, die op de bruiloftsfoto's nog als klein blond kereltje rondfietst, kijkt nu in een restaurant de kunst van het bedrijfsleiden af.

Hij vertelde met zo´n glimlach van zeg-er-eens-wat-van dat hij een tijd terug gestopt is met de studie.

,,We zijn vroeger allemaal een keer gestopt met de studie´´, wierp ik tegen. Want dat is zo, het leek toen wel een epidemie, Jan, Joop, Gerard, ik, iedereen stopte.

,,Ja, maar ik met drie´´, ging Wouter er meteen overheen.



Enfin, twintig jaar dus, mevrouw Dijkstra stelde het hoofdschuddend vast. ,,Hoe oud ben jij nu´´, vroeg haar schoonzoon Bram. ,,Of mag ik dat niet vragen?´´

,,Ik wil het best zeggen, want ik ben er trots op´´, zei mevrouw Dijkstra. ,,Ik ben 73. En ik kan nog drie uur continu achter elkaar tennissen. Ik heb de bloeddruk van een jonge meid, zei de dokter.´´