Paradise


Op de bruiloft van bloemenman Gerben en zijn vriend Martin - de allereerste homobruiloft die ik meemaakte, veel verschillen met andere bruiloften waren er niet, wel meer bloemen - trad ook de Leeuwarder band Le Mistral op.

Dat is een eigenaardige band, die bestaat uit moeder Klafia Span (zangeres), haar man Frans de drummer en zoon Christiaan, gitarist, die alle nummers maakt. Hun bekendste nummer, in Leeuwarden en omstreken dan, is 'Paradise'. Bij de karaoke in het cafe in de Kleine Kerkstraat schijnt dat een van de populairste meezingers te zijn. En op concerten moeten ze dat ook telkens weer brengen.

Om Le Mistral heeft zich een cultus gevormd, die heel lollig is. Iedereen doet net of staan de Stones daar op het toneel, juicht en joelt, er wordt gestagedived. Tientallen jongens proberen Klafia Span een hand te geven terwijl ze op het podium staat. Meisjes roepen luid 'Christiaan! Christiaan', als de in zichzelf gekeerde gitarist een solo doet.

De muziek, daar wordt verschillend over gedacht, maar het is moeilijk om niet meegesleept te raken. Toen ik een keer met Kees bij een concert in Zalen Schaaf was, nam Kees mij spontaan op de schouders. Hij heeft een week last van de rug gehad.

Enfin: ze speelden dus Paradise en nog een nummer op de bruiloft.

,,Mag ik wel met u op de foto?'', vroeg ik Klafia Span na afloop.

Dat mocht. De hele band bleef zelfs netjes wachten tot de fotograaf (Pietrix Runia) tijd voor ze had.