De kus

De binnenstad van Leeuwarden was gisteravond propvol, omdat in de grachten van de Nieuwestad constructies dreven met vuurpotten erin. Daar was de Franse groep Carabosse de hele week mee in de weer geweest.

Arthur Oostvogel, de directeur van de Harmonie, liep glunderend door het gedrang. Hij had dit mede georganiseerd en de opdracht aan de Fransen was geweest dat het ,,iets feeërieks moest zijn en om te flaneren.''

Dat flaneren was tegen half elf meer wurmen, zo vol was het op de Nieuwestad.

Later in dat parkje bij de Vrouwenpoortsbrug stond een vrouw, vermoedelijk van de organisatie, te bellen. Ze zei net: ,,Hoeveel zijn het er? 25.000 mensen? Oh, 35.000? Dan houden we het daarop.'' Terwijl ze nog belde vroeg ik haar: ,,Hoe weet u zoiets?''

,,Daar zijn calculaties voor'', zei ze kortaf.

In dat parkje waren tussen de bomen ook vuurpotten opgehangen, en er klonk new-age achtige gitaarmuziek. Een eigenaardig sfeertje gaf dat. Menigeen werd er romantisch van, want je zag overal zoenende stelletjes die naar het artistieke fikkiestoken keken.

Zo'n kussend silhouet wil ik wel op de foto, dacht ik en langs een omweg rende ik naar huis om mijn toestel te halen.

Dat zul je dan net zien: geen zoen te bekennen toen ik terug was.

Gelukkig was daar Hedzer Klarenbeek, de gemeentevoorlichter, en zijn vrouw. Ik vertelde waarom ik mijn fototoestel had gehaald en hoe niemand meer kuste.

,,Oh, dat doen wij wel even'', zei Hedzer, schoof zijn zoontje uit beeld en nam zijn vrouw in een innige omhelzing.

't Is dus fake, deze foto. Maar wel mooi Gone-With-The-Windachtig, vind ik.

Niet iedereen is dat met me eens. Anne, vriendin van collega Rob riep bij het zien van de foto, even later op het terras: ,,Gatver! Wat ranzig!''