Een kindermenu, toen wij nog in De Zwaan zaten, was kipfrietappelmoes, waarbij de kip eventueel door een frikadel vervangen kon worden. Appelmoes zat meestal ook als extraatje bij het menu voor volwassenen. Dat kwam op tafel in een schaaltje met een vruchtje erbovenop. Vraag me niet waarom, zo hoorde dat. De vruchtjes kwamen uit blikjes van de firma Delmonte.
Inmiddels eten mensen meer fancy dingen, borden worden gegarneerd met rare harde vruchtjes met het steeltje er nog aan en als je ijs toe neemt krijg je een bolletje op een plaat zo groot als een verkeersbord, waarover breeduit een dunne sliert chocola is geslingerd. In zulke verfijnde tijden is geen plaats voor appelmoes met vruchtje. Dacht ik.
Gisteren was ik met een groep redacteuren onderweg naar Brussel, en onderweg stopten we bij Van der Valk in Eemnes. Buiten kwamen we boekenliefhebber Martin Ros tegen, zodat we meteen wisten dat we hier op kwaliteit konden rekenen. En jawel, daar kwamen bij het hoofdmenu de schaaltje appelmoes op tafel met echte vruchtjes!
Verscheidene collega's verbaasden zich erover dat dit wegrestaurant zo vol zat, op een gewone maandagavond. Ik weet waaraan het ligt.
