Morgenrood

Obbe Rommerts, die heel vroeger in mijn huis heeft gewoond waardoor het open gaat op Open Monumentendag, was geen socialist. Maar hij spande zich eind negentiende eeuw wel in voor beter onderwijs en betere huisvesting voor arbeiders, daar hield hij zelfs lezingen over.

Dus het leek me leuk om een oud socialistenkoortje op te trommelen, die een kwartiertje 'Morgenrood' en zo komen zingen. Klaas had wel een telefoonnummer van een oude dame in Leeuwarden, die zo'n koortje had.

,,Rode liederen zingen we eigenlijk niet'', zei zij in het Fries. Ze zijn een geheelonthouderskoor, legde ze uit, en ze hebben na de zomer ook nog helemaal niet geoefend. Ik kon beter Hinke Visser-Oostra bellen, die is ,,rood en blauw'', zoals deze dame dat omschreef.

Hinke Visser, ook Fries, klonk gezellig aan de telefoon. Ze is al 82 vertelde ze, en dat socialistenkoor, ach, daar deed ze al jaren niet meer aan, sinds haar man wat minder is. Bovendien, de mensen willen die liederen niet meer en de teksten kennen ze ook niet. Liederen als 'Op naar het licht', 'Morgenrood' of Us blauwe faan', die hoort ze een doodenkele keer wel eens in het crematorium. Terwijl ze het vertelde zong ze er stukjes van. ,,Het zit er bij mij nog goed in.'' Ik vond het onbeleefd om te vragen of ze niet in haar eentje wil komen zingen.

Ze zit nu trouwens wel weer op een koor, in Bilgaard, maar dat is gemengd. ,,Alle gezindten'', zei ze. ,,Vroeger speelde je als kinderen allemaal met elkaar, daarna werd iedereen gereformeerd of socialist, en dan ging je niet meer met elkaar om. En nu zit alles bij elkaar op het koor en dat is hartstikke gezellig.''

Mensen worden wijzer als ze ouder worden, zei ik.

,,Gelukkig wel'', zei Hinke Visser.