Net als in de film

,,Ben jij Asing Walthaus'', vroeg een dame die me bekend voorkwam in een pauze tussen twee festivalfilms.

Dat kon ik niet ontkennen, maar ik kon haar niet zo een twee drie plaatsen. ,,Ik heb ook bij de Friese pers gewerkt'', lichtte ze toe. Ze had haar haar anders en ze woonde inmiddels al weer lange tijd in de randstad, daar kwam het ook van.

,,Weet je wel dat ik heel verliefd op je ben geweest?'', zei ze toen.

Daar keek ik van op. Ik zei: ,,Echt waar?''

,,Ja, maar nu is het over hoor'', stelde ze me gerust. ,,Ik vond je wel lekker gek, toen.''

,,Nee dat heb ik nooit geweten'', zei ik. Dat was niet helemaal waar, ik had er wel eens een kletspraatje over gehoord.

,,Ben je nog altijd single?'', vroeg ze, nu we toch op het terrein van de intieme bekentenissen waren beland.

Ja, dat ben ik nog steeds.

Ze nam een slokje van haar wijn, en zei: ,,Nou ja, het was toch niks geworden, denk ik. He?''

,,Nee'', zei ik. ,,Dat denk ik ook niet.''

Je weet dat je op een leuk filmfestival bent, als de pauzes verrassender zijn dan de films.