Haastige spoed en sportblessures

Net reed ik de fiets de deur uit, want ik zou naar de nieuwjaarsreceptie van het HCL in het Cambuurstadion, toen er een groepje mensen om de hoek kwam, die tegen elkaar zeiden: ,,Volgens mij is het hier in de buurt."

Familiebezoek dus, van Waling en Rita, en Wies en Matthijs. Gelukkig hadden ze zelf ook haast, want ze moesten de boot nog halen. Waling was meegeweest naar een bespreking op de school van Matthijs vanwege diens mogelijke stage.

Matthijs zit daar op het paaltje, wat niet zo vreemd is, want eind augustus kon ik nog in het MCL de horrorfoto hiernaast maken, van zijn knie. Een voetbalongelukje, als ik het goed heb onthouden. Hij heeft altijd wel iets, lijkt het, lees dit maar. Of dit.

,,Gewoon stoppen met voetballen", ried ik hem aan. Maar dat is raad van niks, want hij heeft alweer op het veld gestaan vertelde hij.

(Wies staat niet op de mooie foto boven, want ze heeft hem gemaakt)