Deze kip zorgt ervoor dat de achtertuin bij pa en mem een zandvlakte blijft. Waarom ze in de grond wroet weet ik niet, maar het is niet om voedsel te zoeken. Want daarvoor gaat ze - zoals op de foto - op de vensterbank zitten en tikt ze net zo lang tegen het raam tot er iemand met iets eetbaars naar buiten komt. 's Nachts slaapt ze op een plank onder de dakgoot.
Toen pa nog een broedmachine had heeft hij acht kippe-eieren uitgebroed. De kuikens gingen, toen ze groot genoeg waren, naar de eendenvijver verderop, waar meer levende have loopt.
Deze kip kwam echter terug naar de achtertuin. Die bevalt kennelijk beter dan de vrije natuur. Ik geloof dat ze erna nog eens is opgesloten in een hokje bij de vijver om er te wennen.
Ook dat baatte niet: na vrijlating keerde ze weer naar de achtertuin terug. Daarmee had ze het hart van mem gestolen, die haar zoveel te vreten gaf dat allerlei andere vogels de achtertuin ook als snackbar hebben ontdekt.
,,Die kip hoeft nooit meer weg'', zei mem vaak. ,,Die mag blijven.''
,,Ik draai dat rotbeest de nek om en maak er soep van'', zei pa dan, die zich graag hardvochtig voordoet.
,,Niks ervan'', zei mem. ,,Dan ga ik bij je weg.''
Dat rituele ruzietje voerden ze voor alle bezoekers op, maar nu niet meer want mem is er niet meer.
Dit weekeinde tikte de kip tegen het raam.
,,Ze kan nu wel in de soep'', zei ik tegen pa. ,,Niemand houdt u nog tegen en ik heb wel zin in verse kippensoep.''
,,Die kip gaat niet in de soep'', zei pa beslist en ging naar buiten met wat eetbaars. Zijn toon maakte duidelijk dat verdere discussie zinloos is.
