Het zanggezelschap Vocalis gaf gisteren voor het eerst een intercontinentaal concert. Het was zowel in Hollum te horen in het huis van pa en mem, waar de zangers stonden, als in Houston, waar Rita, Peter en Gilbert het via Skype hoorden.
Pa zat ook een tijdlang bij Vocalis, vandaar. Ze kwamen vier liederen zingen vanwege de gouden bruiloft.
,,Och daar komt dat hele spul ook nog aan'', steunde pa toen hij de koorleden zag naderen. Het was toch al een vermoeiende dag geweest, want overdag kwamen er steeds bloemen en kaarten en er was visite. En daar houdt hij zogenaamd niet van.
Zo vertelde hij aan iedereen dat het gemeentehuis had gebeld, om te vragen of de burgemeester langs kon komen. Nou, daar had hij nee tegen gezegd. Dat hoeft voor hem allemaal niet.
Daarmee zijn ze een fraai wandbord met het wapen van Ameland misgelopen, begreep ik van een van de koorleden. Die burgemeester had hem, net als alle anderen, natuurlijk gewoon moeten overvallen. Want als er dan ineens bezoek binnenloopt, begint pa spontaan te vertellen en gaat de wijn open.
's Morgens kwamen Elly en Rudy, die het adres niet wisten maar tegen de taxichauffeur hadden gezegd dat ze bij de bleke moesten zijn. Die bijnaam is al twintig jaar niet meer gebruikt, maar hij werkt nog steeds.
Een boot later kwam ik met Martha, en het grootste bos bloemen dat ik ooit heb gekocht. Op deze foto vult het een hele tafel op de veerboot.
Thuis stonden al een stuk of wat bloemstukken en in de loop van de dag kwam er nog een aantal, maar onze bonte megastruik bleef de grootste.
Hier is Vocalis nog een keer. Het is het enige koor ter wereld dat op donderdag tegelijk op Ameland en in Texas te horen is geweest. Aan beide kanten van de Atlantic was er honderd procent publiekswaardering, zodat het dus het beste koor ter wereld is geworden.
