Gisteren werd voor het eerst de Caspar de Robleszwemtocht gezwommen, een onderonsje dat over een paar jaar een bekende traditie is, en ik was te laat voor de finale.
,,Het begint om half drie en duurt een uurtje'', had Arjen me gesms't. Kirsten zwom ook mee, als enige vrouw bij zes mannen.
De finale was bij het strandpaviljoen van Harlingen en dat pilaarbeeld op de dijk van Caspar de Robles, Baron van Billy, Heer van Vilena, Ridder van de Militaire Orde van Sint Jacobus, Commandeur van Horcajo, van de oorlogsraad van de Koning van Spanje, Kolonel van een Waals infanterieregiment, Gouverneur van Friesland, Groningen, Ommelanden, Drenthe enz. Technisch gezien onze vijand tijdens de Tachtigjarige Oorlog, maar ook daar kun je best een beeld voor neerzetten.
Als ik daar om half vier was, zou ik het wel meemaken.
Bij het paviljoen was om kwart voor vier (verkeerde afslag, niet willen omkeren, racen door Kimswerd, Pingjum, Zurich) niemand te zien. Niemand bekend, bedoel ik, op de ouders van Kirsten na, die op het strand liepen.
,,We zijn er ook nog maar net'', zei haar vader. ,,Het duurt nog wel een uur hoor, om half vijf komen ze pas aan.''
Maar hij had het mis, ze waren al aangekomen, op een pier verderop. Kirsten was de eerste bij de vrouwen geworden, daar hebben we er in het paviljoen maar eentje op genomen.
