Als Leeuwarder goochelaar en conferencier Ritsko van Vliet senior over vroeger praatte, en dat deed hij graag, had hij het altijd over ,,de fijnste orkesten'' die je toen had, met muzikanten die tegelijk gentlemen waren en bovendien noten konden lezen. Heel anders dan die rare muziek van nu.
Gisteravond werd dat allemaal opgehaald op een variete-avond van Leeuwardenclub Aed Levwerd, met salonorkest Sinnema. Daar was ik ook voor uitgenodigd, omdat ik de twijfelachtige eer heb dat ik hem in 2001 uitgebreid heb geinterviewd (over vroeger, natuurlijk) en Van Vliet de dag nadat dat in de Leeuwarder Courant stond is overleden.
Het gesprek was een beetje melancholiek, weet ik nog. ,,Oud worden is niet erg'', zei Van Vliet toen, ,,maar als je niet gezond bent is het niks.'' Deze tijd vond hij ook onplezierig. ,,Al die rotauto's. Al die vliegtuigen. Bedelaars bij het station. Dat rumoer. De romantiek is eigenlijk weg.''
Ik zat gisteravond naast een oudere heer - hij was geloof ik 82 - met wie ik tussendoor aan de praat raakte. Hij was viroloog geweest, had ondermeer in Mexico en Frankrijk gewoond, zijn zoon was ook journalist maar dan in Frankrijk. Toen het salonorkest een polka van Johan Strauss inzette, veerde hij op. ,,Hier heb ik vroeger met mijn vrouw op gedanst'', zei hij. Vooral toen ze in Mexico woonden, daar hebben ze wat afgedanst.
Inmiddels leeft zijn vrouw niet meer, en is hij sinds een maand of zes terug in zijn geboortestad Leeuwarden, in de wijk Zuiderburen. Veel vindt hij er niet aan, zei hij.
,,Waar woont u in uw hart?'', vroeg ik hem.
,,Overal ter wereld'', zei hij trots. Doordat hij overal gewoond had, maakte het hem kennelijk weinig uit waar hij woont.
Maar helemaal waar was dat niet, want toen het programma al lang weer bezig was, tikte hij me op de arm en zei: ,,Ik denk dat ik weer naar Frankrijk ga.''
