Het is die tijd van het jaar: in de Hollumer winkels liggen de manegesichten, en er is volop papier en wol. Vroeger kocht je dat papier een beetje stiekem, achter een deur of zo, maar nu ligt het achterin de zaak, waar iedereen het kan zien. Zelfs de hoorns liggen er open en bloot.
,,Ze komen meestal pas als er verder niemand is'', legde de jongen van de Markthal uit. Wol loopt harder dan papier, vertelde hij, maar dat komt omdat hij de enige is die wol verkoopt en je papier bij nog twee Hollumer zaken kunt krijgen.
Dit is mijn nichtje Zoë, met een manegesicht voor.
Dit ook.
Dit is Regina. Ze vond het maar benauwd.
En dit ben ik zelf, door Zoë gefotografeerd. Ik had nog nauwelijks aan Sunneklaas gedacht, maar het zijn mooie dagen.
