Zelfs in het weiland trekt opera bezoekers aan, die er opvallend uitzien. Zoals dit echtpaar, dat zaterdagavond in de pauze van Spanga, tussen 'God's Videotheek' en 'Samson et Dalila' in, met interesse alle krantenknipsels las. ,,Ik denk dat zij erbij horen'', opperde een bezoekster. ,,Ik zie voor me hoe die meneer destijds aan een parachute naar beneden is gekomen om ons land te bevrijden.''
Op de invalidenparkeerplaats stond een auto met 'The god delusion' op de hoedenplank. De gebonden uitgave, ook nog. Dat moet toch iets betekenen.
'God's videotheek' eindigt met een close-up van een varken, die op het doek blijft staan. Tijdens de pauze wordt het podium leeggehaald, onder meer door regisseur Corina van Eyk (groene broek). Toen ze doorhad dat ik een foto van haar probeerde te maken, liep ze kordaat het podium op, met haar assistente, en boog naar het varkensportret. Symbolisch, nam ik aan, in die opera spelen varkens een belangrijke rol, en nu bracht de regisseur een eerbetoon.
Zelf zag ze het anders. ,,Heb je onze reet er goed op?'', kwam ze even later vragen.
Bariton Martijn Sanders deed ontzettend aan Bertje Bus denken, lang geleden ons buurjongetje. Niet dat die zo goed kon zingen, ik kan me niet herinneren dat ik hem ooit heb horen zingen, maar hij had precies zo'n potloodsnorretje.
