Alex, de hoofdpersoon uit 'A clockwork orange', is een gewelddadige tiener die in de gevangenis een hersenspoeling ondergaat. In het boek van Anthony Burgess heeft hij gevangenennummer 6655321. In de beruchte verfilming van Stanley Kubrick heeft hij 655321.
In de voorstelling 'A clockwork orange' van punkgroep The Ex en theatergroep D'Electrique heeft hij het nummer uit het boek, maar er doet ook veel aan de film denken - een slowmotionstuk in het begin, de kromgebogen schrijver aan het einde.
Het is allemaal heel punk-ig: een beetje een rommeltje, met af en toe agressie, dan een boze preek van de hoofdpersoon, en dan weer agressie. Het boek is in het Nederlands vertaald als 'Boze jongens', een titel die deze lading wel dekt, al waren er hier ook meisjes bij. Wie het verhaal niet kende, zal in elk geval alsnog boek of film moeten gaan lezen of zien.
Ik had er kaartjes voor opzij laten leggen, want als liefhebber van de film wilde ik het graag zien. Rik was mee, met wie ik in december vorig jaar naar de grote Stanley Kubricktentoonstelling in Gent ben geweest.
Het idee, dat mensen vrij moeten zijn, en geen opwindmachientjes, is de leidende gedachte. En vrij zijn, dat is vooral vrij om er een lekkere bende van te maken, met emmers verf, fladderende A-4'tjes en ruige, chaotische muziek. Ergens worden de snaren van een gitaar doorgeknipt, wat Jaap - die twee stoelen van ons af zat - dwars door het hart ging.
,,Er vielen ook een paar onderdelen af'', legde Jaap later uit. ,,Ik heb ook zo'n gitaar, en onderdelen daarvoor zijn bijna niet te krijgen.''
Na een minuut of twintig richtte de hoofdrolspeler het woord rechtstreeks tot Rik en mij, om ons gezapigheid en burgerlijkheid te verwijten in de half-Russische straattaal van Anthony Burgess.
,,Ik dacht dat hij het tegen mij had'', zei Rik nog een beetje verschrikt na afloop.
,,Hij had het tegen mij'', stelde ik hem gerust. ,,Hij was natuurlijk van tevoren ingelicht, dat hij die man met die gratis kaartjes moest hebben.''
Aan het eind stortte er 1500 liter water naar omlaag, in een regenbui die symbolisch is voor Nederland, voor de borreltafel, voor van alles. Er had ook 3000 liter naar beneden kunnen komen, maar daar kozen ze in de Harmonie niet voor, de vaten waar het water uit kwam zaten na afloop nog halfvol. Overigens: de band had van te voren het drumstel al in veiligheid gebracht. Een kapotte gitaar was kennelijk genoeg.
