ob Ihnen so was
grad gefällt, doch:
es war das Schönste
es war das Schönste
es war das Schönste
auf der Welt
Ute Lemper is een fantastische zangeres, die gisteravond optrad in de Oosterpoort. Het was me niet helemaal duidelijk of je daar foto's mocht maken of niet, maar toen ergens rechts van ons - ik was er met collega Kirsten - iemand met zo'n klein cameraatje enorm flitste durfde ik ook wel.
Hoewel Ute Lemper uit Muenster komt, begon ze haar verhaal in het Engels. Tenslotte woont ze tegenwoordig in New York, bij alle andere hippe mensen.
,,Ik weet in Nederland nooit of ik Engels of Duits moet spreken'', zei ze. In Amsterdam had ze een dag eerder daarom maar Engels gesproken. Dat leek het publiek beter te verstaan.
In de Oosterpoort kwam er niet veel reactie op haar opmerkingem over taal, dus ik riep luid - en dat is heel luid - DEUTSCH! Dat hielp: verder deed ze het woord in het Duits. Ik bedacht te laat dat het netter was geweest om er bitte achteraan te roepen. Nu ja, dat doen Duitsers zelf ook niet altijd.
Marlene Dietrich zal ik nooit meemaken, die is er tenslotte al niet meer, maar Lemper is een goede tweede. Op deze foto kijkt ze zelfs als Dietrich.
Ze zong ondermeer een paar spottende liederen van Bertolt Brecht en Kurt Weill, deels met een jaren-twintig-Berlijn-bolhoedje op. Ik dacht met het kippevel op mijn armen, ik zeg mijn baan op en ga morgen een huis in Berlijn zoeken.
,,Dat had ik precies zo'', zei Kirsten achteraf.
